تاریخ مولد العلماء و وفیاتهم

[ویکی نور] تاریخ مولد العلماء و وفیاتهم، اثر ابوسلیمان محمد بن عبدالله احمد بن زبر ربعی دمشقی، کتابی است پیرامون تاریخ ولادت و وفات مشاهیر و علما، از هجرت پیامبر(ص) تا سال 338ق، که به زبان عربی و در قرن چهارم هجری نوشته شده است.
در بیان اهمیت اثر حاضر، باید به این نکته اشاره نمود که این کتاب، دومین اثری است که در موضوع وفیات، تدوین شده و مصدر اساسی و مهمی برای کتبی است که پس از خود، نوشته شده است. از جمله خطیب بغدادی در تاریخ خود، در بیش از شانزده موضع از اثر حاضر استفاده کرده است. همچنین حافظ ابن عساکر در «تاریخ دمشق»، 423 نص از آن نقل نموده است. ابن خلکان در «وفیات الأعیان»، ذهبی در «سیر أعلام النبلاء» و «تاریخ الإسلام» و... نیز از آن به عنوان منبعی معتبر، استفاده کرده اند.
کتاب با دو مقدمه از محقق و نویسنده آغاز شده و مطالب در دو جلد و بر اساس تاریخ وفات اشخاص، به صورت سال شمار، از سال اول هجری آغاز و تا سال 338ق عرضه شده است.
منابعی که نویسنده در تدوین کتاب خویش مورد استفاده قرار داده، عبارتند از: علی بن محمد مداینی (176 نص)؛ عمرو بن علی (160 نص)؛ هیثم بن عدی (140 نص)؛ ابوموسی محمد بن مثنی (117 نص)؛ واقدی (105 نص)؛ ابونعیم فضل بن دکین (82 نص)؛ ابوزرعه دمشقی (74 نص)؛ محمد بن عبدالله بن نمیر (60 نص)؛ یحیی بن معین (44 نص)؛ احمد بن حنبل (26 نص)؛ سعید بن اسد (16 نص) و لیث بن سعد (12 نص).
مقدمه مفصل محقق، دارای دو فصل می باشد. فصل نخست، در هفت مبحث، به زندگی نامه نویسنده اختصاص یافته و اطلاعاتی پیرامون اسم، نسب و زمان ولادت، چگونگی رشد و پرورش، شیوخ، سفرهای علمی، نبوغ، توثیق و ستایش علما نسبت به او، شاگردان، تألیفات و تاریخ وفات وی، در آن ارائه گردیده است.