سرزمین ایران پیش از ورود آریایی ها، اقوام گوناگونی را در خود جای داده است. اقوامی مانند ماننا، لولوبی، گوتی، کاسی، ایلامی که هر یک دارای حکومت هایی بودند. آریایی ها پس از ورود با اقوام بومی امتزاج پیدا کرده و بعدها تمدن های درخشان ماد و هخامنشی، پارت و ساسانی پدیدار گردیدند.
... [مشاهده متن کامل]
معماری از قدیمیترین هنرها در ایران است. آثار برجای مانده از معماری نشان دهنده آن است که ایران از کانونهای نخستین شهرسازی، سدسازی و مهندسی بوده است. سابقه این هنر حداقل از ۵ هزار سال پیش از میلاد مسیح تا عصر حاضر نمونه های فراوانی از سوریه تا هندوستان شمالی و کناره های چین، از قفقاز تا زنگبار پراکنده است و از تنوع خاصی برخوردارند. به طوری که یکی از معماران آمریکایی به نام پوپ در این زمینه نوشته است که بناهای ایرانی گوناگون است. از کلبه های دهقانی و قهوه خانه و کوشک ها گرفته، تا زیباترین و با شکوهترین ساختمان هایی که در جهان وجود دارد.
آثار معماری ایران بیش از هر چیز مذهبی هستند و دارای خصلت نیایشی می باشند. آداب و رسوم، مراسم مذهبی، روحیه، اخلاقیات، اندیشه و عقیده نسل ها در معماری ایران انعکاس واضحی دارد. وبا وجود اینکه در طی دوران های مختلف تحولات چشمگیری داشته است، دارای ویژگی های خاصی است که این اصول حفظ گردیده است. این آثار را می توان در ادوار تاریخی مختلف بررسی کرد.
ایلامی ها حدود هزار سال پیش از میلاد، در ایران حکومت می کردند. ایلامی ها ساکنان اصلی نواحی خوزستان و نواحی مجاور آن بوده اند و قدیمی ترین مدارک مربوط به پادشاهی ایلامی به قرن هفتم پیش از میلاد می رسد. معماری ایلامی به سه دسته تقسیم می شوند:
تنها اطلاع از معماری این دوره از نقش مهرهایی است که از دوران اولیه ایلام به جای مانده و آن یک نقش برجسته مربوط به نینوا در دوره آشوری متاخر است. در این نقش برجسته معبدی به صورت یک بنای مربع شکل بلند بر یک شالوده ایوان دار نشان داده شده است. نمای جلو دارای روزنه هایی بوده است. در قسمت پشت ممکن است پله هایی برای دسترسی به معبد وجود داشته باشد. جالبترین ویژگی این معبد شاخ های بزرگی است که در دو طرف دیوارهای معبد نصب شده است؛ که این جزء مهمی از از هر معبد را تشکیل می دادند. چون نماد الوهیت بود.
درخشانترین دوره حاکمیت ایلامی ها دوره میانی است که در آن آثار معماری ارزشمندی ایجاد گردیده که اغلب معابد هستند. ایلامی ها به مذهب و پرستش خدایان متعدد اهمیت می داده اند. از آثار مهم این دوران می توان زیگورات چغازنبیل و هفت تپه در خوزستان را نام برد.
... [مشاهده متن کامل]
معماری از قدیمیترین هنرها در ایران است. آثار برجای مانده از معماری نشان دهنده آن است که ایران از کانونهای نخستین شهرسازی، سدسازی و مهندسی بوده است. سابقه این هنر حداقل از ۵ هزار سال پیش از میلاد مسیح تا عصر حاضر نمونه های فراوانی از سوریه تا هندوستان شمالی و کناره های چین، از قفقاز تا زنگبار پراکنده است و از تنوع خاصی برخوردارند. به طوری که یکی از معماران آمریکایی به نام پوپ در این زمینه نوشته است که بناهای ایرانی گوناگون است. از کلبه های دهقانی و قهوه خانه و کوشک ها گرفته، تا زیباترین و با شکوهترین ساختمان هایی که در جهان وجود دارد.
آثار معماری ایران بیش از هر چیز مذهبی هستند و دارای خصلت نیایشی می باشند. آداب و رسوم، مراسم مذهبی، روحیه، اخلاقیات، اندیشه و عقیده نسل ها در معماری ایران انعکاس واضحی دارد. وبا وجود اینکه در طی دوران های مختلف تحولات چشمگیری داشته است، دارای ویژگی های خاصی است که این اصول حفظ گردیده است. این آثار را می توان در ادوار تاریخی مختلف بررسی کرد.
ایلامی ها حدود هزار سال پیش از میلاد، در ایران حکومت می کردند. ایلامی ها ساکنان اصلی نواحی خوزستان و نواحی مجاور آن بوده اند و قدیمی ترین مدارک مربوط به پادشاهی ایلامی به قرن هفتم پیش از میلاد می رسد. معماری ایلامی به سه دسته تقسیم می شوند:
تنها اطلاع از معماری این دوره از نقش مهرهایی است که از دوران اولیه ایلام به جای مانده و آن یک نقش برجسته مربوط به نینوا در دوره آشوری متاخر است. در این نقش برجسته معبدی به صورت یک بنای مربع شکل بلند بر یک شالوده ایوان دار نشان داده شده است. نمای جلو دارای روزنه هایی بوده است. در قسمت پشت ممکن است پله هایی برای دسترسی به معبد وجود داشته باشد. جالبترین ویژگی این معبد شاخ های بزرگی است که در دو طرف دیوارهای معبد نصب شده است؛ که این جزء مهمی از از هر معبد را تشکیل می دادند. چون نماد الوهیت بود.
درخشانترین دوره حاکمیت ایلامی ها دوره میانی است که در آن آثار معماری ارزشمندی ایجاد گردیده که اغلب معابد هستند. ایلامی ها به مذهب و پرستش خدایان متعدد اهمیت می داده اند. از آثار مهم این دوران می توان زیگورات چغازنبیل و هفت تپه در خوزستان را نام برد.
