[ویکی نور] "تاریخ لرستان روزگار پهلوی" اثر علیرضا ولی زاده معجزی است که نخستین روایت جامعه لرستان از درون درباره عملکرد دودمان پهلوی، به ویژه پهلوی اول می باشد. همچنین کتاب حاوی دقیق ترین روایت منتشر شده، درباره عملیات ارتش پهلوی در منطقه لرستان است.
کتاب، پس از مقدمه و یادداشت، در سه بخش تنظیم شده است. بخش اول از کودتای 1299ش تا سلطنت رضا شاه 1299- 1304ش، شامل شش فصل، بخش دوم، لرستان در زمان رضا شاه در هشت فصل، بخش سوم، لرستان از تبعید رضا شاه تا ملی شدن صنعت نفت در پنج فصل می باشد، در پایان کتاب یادداشت هایی از این سه بخش کتاب ذکر شده است.
این کتاب، جلد دوم تاریخ لرستان روزگار قاجار است که در سال 1380ش از سوی همین ناشر به بازار آمد. نوشته های معجزی در روند تاریخ نگاری لرستان دارای جایگاه ویژه ای است و تنها با شناخت کلیت فرهنگ و تاریخ لرستان می توان به درکی درست و روشن از آثار او و ارزش آن ها دست یافت.
اثر معجزی به سبب این که نویسنده در متن حوادث قرار داشته و آن چه را نوشته یا خود تجربه کرده و یا بی واسطه از قهرمانان آن، شنیده است، ارزش و اهمیت فراوانی دارد. دست کم در این کتاب نخستین روایت جامعه لرستان از درون درباره عملکرد دودمان پهلوی، به ویژه پهلوی اول یافت می شود.
همچنان که در جلد نخست به جای تاریخ مردم، حاکمان قاجار لرستان موضوع فصل های کتاب هستند، جلد دوم، نیز با طرحی مشابه در حقیقت تاریخ حاکمان پهلوی در سرزمین یاد شده است. با این حال در جلد دوم، به وضع مردم و قهرمانان آن ها، و نیز قضاوت های درون جامعه لرستان درباره دولت و نظامیان توجه بیشتری شده است. تا جایی که باید آن را به عنوان یک روایت درونی کامل پذیرفت و در کنار نوشته های رزم آرا، امیراحمدی، اسناد شاه بختی و دیگر گزارش های پراکنده مطبوعات در بازآفرینی و نقد تاریخ لرستان در روزگار پهلوی از آن استفاده نمود. این نگرش و اختلاف شریف الدوله و امیراحمدی، همان گونه که از زبان امیراحمدی جاری شده، در اثر معجزی نیز نقش بسته است و به خواننده تلقین می شود. واقعیت این است که مسئله لرستان نه آن چنان پیچیده و شوم بود که ادعا شده و نه آن هایی که در لرستان مقاومت کردند و خواهان حفظ وضع موجود بودند، قهرمانان مردم داری بودن که امروزه قابل دفاع باشند. همچنان که سرکوبی چند آشوب گر و یا اعدام چند خان سودجو و نا آگاه به منافع ملی را نباید، پیروزی چشم گیری برای امیراحمدی و ارتش رضاخان دانست، اقدام ارتش را نیز نباید گناهی بزرگ و نابخشودنی قلمداد کرد. در واقع نباید تنها به وجه خونین و خشونت بار قضیه پرداخت و دیگر پی آمدهای نیک و بد آن را از نظر دور داشت.
کتاب، پس از مقدمه و یادداشت، در سه بخش تنظیم شده است. بخش اول از کودتای 1299ش تا سلطنت رضا شاه 1299- 1304ش، شامل شش فصل، بخش دوم، لرستان در زمان رضا شاه در هشت فصل، بخش سوم، لرستان از تبعید رضا شاه تا ملی شدن صنعت نفت در پنج فصل می باشد، در پایان کتاب یادداشت هایی از این سه بخش کتاب ذکر شده است.
این کتاب، جلد دوم تاریخ لرستان روزگار قاجار است که در سال 1380ش از سوی همین ناشر به بازار آمد. نوشته های معجزی در روند تاریخ نگاری لرستان دارای جایگاه ویژه ای است و تنها با شناخت کلیت فرهنگ و تاریخ لرستان می توان به درکی درست و روشن از آثار او و ارزش آن ها دست یافت.
اثر معجزی به سبب این که نویسنده در متن حوادث قرار داشته و آن چه را نوشته یا خود تجربه کرده و یا بی واسطه از قهرمانان آن، شنیده است، ارزش و اهمیت فراوانی دارد. دست کم در این کتاب نخستین روایت جامعه لرستان از درون درباره عملکرد دودمان پهلوی، به ویژه پهلوی اول یافت می شود.
همچنان که در جلد نخست به جای تاریخ مردم، حاکمان قاجار لرستان موضوع فصل های کتاب هستند، جلد دوم، نیز با طرحی مشابه در حقیقت تاریخ حاکمان پهلوی در سرزمین یاد شده است. با این حال در جلد دوم، به وضع مردم و قهرمانان آن ها، و نیز قضاوت های درون جامعه لرستان درباره دولت و نظامیان توجه بیشتری شده است. تا جایی که باید آن را به عنوان یک روایت درونی کامل پذیرفت و در کنار نوشته های رزم آرا، امیراحمدی، اسناد شاه بختی و دیگر گزارش های پراکنده مطبوعات در بازآفرینی و نقد تاریخ لرستان در روزگار پهلوی از آن استفاده نمود. این نگرش و اختلاف شریف الدوله و امیراحمدی، همان گونه که از زبان امیراحمدی جاری شده، در اثر معجزی نیز نقش بسته است و به خواننده تلقین می شود. واقعیت این است که مسئله لرستان نه آن چنان پیچیده و شوم بود که ادعا شده و نه آن هایی که در لرستان مقاومت کردند و خواهان حفظ وضع موجود بودند، قهرمانان مردم داری بودن که امروزه قابل دفاع باشند. همچنان که سرکوبی چند آشوب گر و یا اعدام چند خان سودجو و نا آگاه به منافع ملی را نباید، پیروزی چشم گیری برای امیراحمدی و ارتش رضاخان دانست، اقدام ارتش را نیز نباید گناهی بزرگ و نابخشودنی قلمداد کرد. در واقع نباید تنها به وجه خونین و خشونت بار قضیه پرداخت و دیگر پی آمدهای نیک و بد آن را از نظر دور داشت.