[ویکی فقه] تاریخ فیروزشاهی (کتاب). «تاریخ فیروزشاهی» اثری است به زبان فارسی مربوط به وقایع دوران غیاث الدین فیروزشاه تغلق که در سال ۷۵۲ ق. بر تخت سلطنت نشست و پس از سی و هشت سال و هشت ماه حکومت در سال ۷۹۰ ق. درگذشت.
مولف یکی از انگیزه های تالیف این کتاب را اظهار ارادت به صوفیان شهر هانسی ذکر می کند، چه خود وی از همان کودکی با قرآن و حدیث و ادب و عرفان انس گرفته بود. بدین لحاظ این کتاب اثری مهم در بررسی تاریخ معنوی روزگار فیروزشاهی است. نگارش این کتاب در سال ۸۰۱ ق. پایان یافته است.
ساختار کتاب
کتاب مشتمل بر مقدمه ای به قلم محمدرضا نصیری، حمد و ثنای حضرت ایزد برتر جل جلاله و نیز نعت حضرت سرور عالم صلی الله علیه و آله وسلّم به قلم مولف و ده مقام و نود مقدمه (در پنج قسم) است.
گزارش محتوا
مولف از ملازمان فیروزشاه بوده و در سفر و حضر او را همراهی می کرده و آنچه از فیروزشاه می دیده می نوشته است. وی در این تاریخ به احوالات شاه و دیگر شخصیت ها توجه بسیار داشته و به همین دلیل چندان به ذکر تاریخ دقیق وقایع نظر نداشته است. چنانکه ذکر شد، وی کار خود را ادامه کار ضیاءالدین برنی که تاریخ فیروزشاهی را تالیف کرده بود، می داند. برنی در کتاب خود وقایع تاریخی را تا سال ششم پادشاهی غیاث الدین فیروزشاه دنبال کرده است. در فاصله زمانی برنی تا زمان عفیف کتاب های تاریخی متعددی، چه به صورت نظم و چه به صورت نثر ، پدید آمد که امروزه از منابع مهم تاریخ شبه قاره هند به شمار می روند. اما عفیف از این میان، نوشته ضیاء برنی را پسندید و به آن دل بست و از شیوه او پیروی نمود. با مطالعه این دو اثر، شیوه متفاوت در نوع تفکر تاریخی دیده می شود و آن اینکه تقسیم بندی تاریخی ضیاء برنی بر اساس «وقایع» گذاشته شده است؛ در حالی که عفیف توجه خاصی به «شخصیت ها» داشته و «سلطان» در محور حوادث تاریخی قرار گرفته است. به نظر این دیدگاه نشان می دهد که عفیف از یک حس اسلوب شناسی قوی برخوردار بوده است و همین تقسیم بندی های تاریخی، تاریخ فیروزشاهی را از اشتباهات ناشی از تکرار و تناقض و اغتشاش مصون داشته و باعث بهبود و پیشرفت تاریخ نگاری شده است.
← حضور مولف در دربار فیروزشاه
...
مولف یکی از انگیزه های تالیف این کتاب را اظهار ارادت به صوفیان شهر هانسی ذکر می کند، چه خود وی از همان کودکی با قرآن و حدیث و ادب و عرفان انس گرفته بود. بدین لحاظ این کتاب اثری مهم در بررسی تاریخ معنوی روزگار فیروزشاهی است. نگارش این کتاب در سال ۸۰۱ ق. پایان یافته است.
ساختار کتاب
کتاب مشتمل بر مقدمه ای به قلم محمدرضا نصیری، حمد و ثنای حضرت ایزد برتر جل جلاله و نیز نعت حضرت سرور عالم صلی الله علیه و آله وسلّم به قلم مولف و ده مقام و نود مقدمه (در پنج قسم) است.
گزارش محتوا
مولف از ملازمان فیروزشاه بوده و در سفر و حضر او را همراهی می کرده و آنچه از فیروزشاه می دیده می نوشته است. وی در این تاریخ به احوالات شاه و دیگر شخصیت ها توجه بسیار داشته و به همین دلیل چندان به ذکر تاریخ دقیق وقایع نظر نداشته است. چنانکه ذکر شد، وی کار خود را ادامه کار ضیاءالدین برنی که تاریخ فیروزشاهی را تالیف کرده بود، می داند. برنی در کتاب خود وقایع تاریخی را تا سال ششم پادشاهی غیاث الدین فیروزشاه دنبال کرده است. در فاصله زمانی برنی تا زمان عفیف کتاب های تاریخی متعددی، چه به صورت نظم و چه به صورت نثر ، پدید آمد که امروزه از منابع مهم تاریخ شبه قاره هند به شمار می روند. اما عفیف از این میان، نوشته ضیاء برنی را پسندید و به آن دل بست و از شیوه او پیروی نمود. با مطالعه این دو اثر، شیوه متفاوت در نوع تفکر تاریخی دیده می شود و آن اینکه تقسیم بندی تاریخی ضیاء برنی بر اساس «وقایع» گذاشته شده است؛ در حالی که عفیف توجه خاصی به «شخصیت ها» داشته و «سلطان» در محور حوادث تاریخی قرار گرفته است. به نظر این دیدگاه نشان می دهد که عفیف از یک حس اسلوب شناسی قوی برخوردار بوده است و همین تقسیم بندی های تاریخی، تاریخ فیروزشاهی را از اشتباهات ناشی از تکرار و تناقض و اغتشاش مصون داشته و باعث بهبود و پیشرفت تاریخ نگاری شده است.
← حضور مولف در دربار فیروزشاه
...
wikifeqh: تاریخ_فیروزشاهی _(کتاب)
[ویکی نور] «تاریخ فیروزشاهی» اثری است به زبان فارسی مربوط به وقایع دوران غیاث الدین فیروزشاه تغلق که در سال 752ق. بر تخت سلطنت نشست و پس از سی و هشت سال و هشت ماه حکومت در سال 790ق. درگذشت.
مولف یکی از انگیزه های تالیف این کتاب را اظهار ارادت به صوفیان شهر هانسی ذکر می کند، چه خود وی از همان کودکی با قرآن و حدیث و ادب و عرفان انس گرفته بود. بدین لحاظ این کتاب اثری مهم در بررسی تاریخ معنوی روزگار فیروزشاهی است.
نگارش این کتاب در سال 801ق. پایان یافته است.
کتاب مشتمل بر مقدمه ای به قلم محمدرضا نصیری، حمد و ثنای حضرت ایزد برتر جل جلاله و نیز نعت حضرت سرور عالم(ص) به قلم مولف و ده مقام و نود مقدمه (در پنج قسم)است.
مولف از ملازمان فیروزشاه بوده و در سفر و حضر او را همراهی می کرده و آنچه از فیروزشاه می دیده می نوشته است. وی در این تاریخ به احوالات شاه و دیگر شخصیت ها توجه بسیار داشته و به همین دلیل چندان به ذکر تاریخ دقیق وقایع نظر نداشته است.
مولف یکی از انگیزه های تالیف این کتاب را اظهار ارادت به صوفیان شهر هانسی ذکر می کند، چه خود وی از همان کودکی با قرآن و حدیث و ادب و عرفان انس گرفته بود. بدین لحاظ این کتاب اثری مهم در بررسی تاریخ معنوی روزگار فیروزشاهی است.
نگارش این کتاب در سال 801ق. پایان یافته است.
کتاب مشتمل بر مقدمه ای به قلم محمدرضا نصیری، حمد و ثنای حضرت ایزد برتر جل جلاله و نیز نعت حضرت سرور عالم(ص) به قلم مولف و ده مقام و نود مقدمه (در پنج قسم)است.
مولف از ملازمان فیروزشاه بوده و در سفر و حضر او را همراهی می کرده و آنچه از فیروزشاه می دیده می نوشته است. وی در این تاریخ به احوالات شاه و دیگر شخصیت ها توجه بسیار داشته و به همین دلیل چندان به ذکر تاریخ دقیق وقایع نظر نداشته است.
wikinoor: تاریخ_فیروز_شاهی