تاریخ پریم یا تاریخ فریم به تاریخ منطقهٔ پریم در طبرستان و در جنوب ساری می پردازد. پریم، چندین قرن پایتخت کوهستانی اسپهبدان طبرستان محسوب می شده است. رونق این شهر بعدتر در اثر دو زلزله ( در قرون ششم و هشتم ) افول کرد.
فرمانروایی مناطق کوهستانی طبرستان از زمان اسکندر مقدونی تا دورهٔ قباد ساسانی، بدست گشنسب شاهان بود. [ ۲] با از میان رفتن ساسانیان، طبرستان آماج حملات هپتالیان و اعراب قرار گرفت. در این زمان، پریم بدست قارنوندیان اداره می شد. قارنوندیان نیز همانند مردم طبرستان، از باو فرمان می بردند؛ البته ایشان سمت فرمانروایی پریم و جبال قارن را حفظ کرده بودند. پس از مرگ باو، پسر خردسالش سهراب به تخت نشست و پریم به پایتختی انتخاب شد. در آن دوره میدان، قصر، گرمابه و برخی بناهای دیگر در پریم ساخته شده بود که به آبادی پریم کمک کرد. در ابتدای قرن سوم هجری و درمیانهٔ درگیری میان قارنوندیان و باوندیان بر سر قدرت، مازیار، آخرین فرمانروای قارنوندی، با حمایت مأمون، خلیفه عباسی وقت، پریم و نواحی اطراف را تصرف کرد. مازیار در پریم و سایر شهرهای قلمروش مساجدی ساخت. پس از تهاجم طاهریان به طبرستان و اسارت مازیار، باوندیان که طاهریان را یاری کرده بودند، مجدداً پریم را تصرف کردند. مردم پریم درطی قیام حسن بن زید، با وی بیعت نکردند و تا نیمه اول قرن سوم هجری، زرتشتی باقی ماندند. این شهر در قرن چهارم همچنان پایتخت باوندیان و مرکز منطقهٔ جبال قارن بود. [ ۳]
در قرن چهارم هجری، پریم مرکزیت اقتصادی داشته و هر ۱۵ روز، بازاری پررونق در آن شهر برپا می شده است. در این قرن، ضرابخانه هایی نیز در آن شهر موجود بوده که سکه های سیمین ( نقره ای ) در آن ضرب می شده. [ ۴] به طور کلی، باوندیان سکه های زرّین را در ساری و سکه های سیمین را در پریم ضرب می کرده اند. [ ۵] [ ۶]
آغاز افول و زوال رونق پریم، زمانی بود که حسام الدوله شهریار، فرمانروای باوندی از شاخهٔ اسپهبدیه، پایتخت باوندیان را از پریم به ساری منتقل کرد؛ از آن به بعد از پریم تنها بعنوان پایگاه نظامی استفاده می شد. پریم درپی زلزله های سال های ۵۲۱ و ۷۰۰ هجری، که بترتیب نواحی هزارجریب و جنوب مازندران را تحت تأثیر قرار دادند، اهمیت سابق خود را به طور کامل از دست داد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففرمانروایی مناطق کوهستانی طبرستان از زمان اسکندر مقدونی تا دورهٔ قباد ساسانی، بدست گشنسب شاهان بود. [ ۲] با از میان رفتن ساسانیان، طبرستان آماج حملات هپتالیان و اعراب قرار گرفت. در این زمان، پریم بدست قارنوندیان اداره می شد. قارنوندیان نیز همانند مردم طبرستان، از باو فرمان می بردند؛ البته ایشان سمت فرمانروایی پریم و جبال قارن را حفظ کرده بودند. پس از مرگ باو، پسر خردسالش سهراب به تخت نشست و پریم به پایتختی انتخاب شد. در آن دوره میدان، قصر، گرمابه و برخی بناهای دیگر در پریم ساخته شده بود که به آبادی پریم کمک کرد. در ابتدای قرن سوم هجری و درمیانهٔ درگیری میان قارنوندیان و باوندیان بر سر قدرت، مازیار، آخرین فرمانروای قارنوندی، با حمایت مأمون، خلیفه عباسی وقت، پریم و نواحی اطراف را تصرف کرد. مازیار در پریم و سایر شهرهای قلمروش مساجدی ساخت. پس از تهاجم طاهریان به طبرستان و اسارت مازیار، باوندیان که طاهریان را یاری کرده بودند، مجدداً پریم را تصرف کردند. مردم پریم درطی قیام حسن بن زید، با وی بیعت نکردند و تا نیمه اول قرن سوم هجری، زرتشتی باقی ماندند. این شهر در قرن چهارم همچنان پایتخت باوندیان و مرکز منطقهٔ جبال قارن بود. [ ۳]
در قرن چهارم هجری، پریم مرکزیت اقتصادی داشته و هر ۱۵ روز، بازاری پررونق در آن شهر برپا می شده است. در این قرن، ضرابخانه هایی نیز در آن شهر موجود بوده که سکه های سیمین ( نقره ای ) در آن ضرب می شده. [ ۴] به طور کلی، باوندیان سکه های زرّین را در ساری و سکه های سیمین را در پریم ضرب می کرده اند. [ ۵] [ ۶]
آغاز افول و زوال رونق پریم، زمانی بود که حسام الدوله شهریار، فرمانروای باوندی از شاخهٔ اسپهبدیه، پایتخت باوندیان را از پریم به ساری منتقل کرد؛ از آن به بعد از پریم تنها بعنوان پایگاه نظامی استفاده می شد. پریم درپی زلزله های سال های ۵۲۱ و ۷۰۰ هجری، که بترتیب نواحی هزارجریب و جنوب مازندران را تحت تأثیر قرار دادند، اهمیت سابق خود را به طور کامل از دست داد. [ ۷]
wiki: تاریخ فریم