تاریخ طراحی ( به انگلیسی: Design History ) مطالعۀ اشیاء طراحی در زمینه های تاریخی و سبکی آن هاست. [ ۱] با یک تعریف گسترده، زمینه های تاریخ طراحی شامل زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، سیاسی، فنی و زیبایی شناسی است. تاریخ طراحی همۀ اشیاء طراحی شده اعم از معماری، مُد، صنایع دستی، طراحی داخلی، منسوجات، طراحی گرافیک، طراحی صنعتی و طراحی محصول را هدف مطالعه خود قرار داده است. نظریه پردازان طراحی، تکنیک های تاریخی را اصلاح می کنند و از این جنبه ها برای ایجاد تکنیک های پیچیده تر طراحی استفاده می کنند. این امر به عنوان ابزاری برای جنبه های آیندۀ بهتر طراحی عمل می کند. [ ۱]
تاریخ طراحی باید در واکنش به استقرار فرهنگ مادی، نقد ساختار «قهرمانی» رشتۀ خود را در برگیرد، همان طور که تاریخ هنر باید به فرهنگ بصری پاسخ دهد ( اگرچه فرهنگ بصری توانسته است حوزۀ موضوعی تاریخ هنر را از طریق ادغام رسانه های تلویزیونی، فیلم و رسانه های جدید گسترش دهد ) . تاریخ طراحی این کار را با تغییر تمرکز خود به سمت اعمال تولید و مصرف انجام داده است. [ ۲] اعمال تولید و مصرف در تاریخ طراحی نتیجه رویکرد مدرنیستی بود که طراحان در قرن نوزدهم در پیش گرفتند. پیشا - سرمایه داری و فئودالیسم محرک های اصلی مدرنیسم بودند. آن ها ویژگی های سبکی و زیبایی شناسی را که به دلیل نفوذ نخبگان کوچک ثروتمند منحصر به فرد بود، تسهیل کردند. [ ۱]
تاریخچۀ طراحی همچنین به عنوان جزئی از بسیاری از دوره های تمرین - محور وجود دارد.
آموزش و مطالعۀ تاریخ طراحی در برنامه های هنر و طراحی در بریتانیا یکی از نتایج شورای ملی مشاورۀ آموزش هنر در دهۀ ۱۹۶۰ میلادی است. از جمله اهداف آن، تبدیل آموزش هنر و طراحی به عنوان یک فعالیت دانشگاهی مشروع بود که در پایان منظری تاریخی از آن معرفی شد. این امر مستلزم استخدام یا «خرید» متخصصانی از رشته های تاریخ هنر بود که منجر به شیوه ای خاص از ارائه شد: «مورخ های هنر به تنها روشی تدریس می کردند که مورخان هنر بلد بودند که چگونه آموزش دهند؛ چراغ ها را خاموش می کردند، پروژکتور اسلاید را روشن می کردند، اسلایدهایی از اشیاء هنری و طراحی را نشان می دادند، آن ها را مورد بحث و ارزیابی قرار می دادند و از دانشجویان ( هنر و طراحی ) می خواستند که – بر اساس قراردادهای علمی دانشگاه، مقاله بنویسند. »[ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاریخ طراحی باید در واکنش به استقرار فرهنگ مادی، نقد ساختار «قهرمانی» رشتۀ خود را در برگیرد، همان طور که تاریخ هنر باید به فرهنگ بصری پاسخ دهد ( اگرچه فرهنگ بصری توانسته است حوزۀ موضوعی تاریخ هنر را از طریق ادغام رسانه های تلویزیونی، فیلم و رسانه های جدید گسترش دهد ) . تاریخ طراحی این کار را با تغییر تمرکز خود به سمت اعمال تولید و مصرف انجام داده است. [ ۲] اعمال تولید و مصرف در تاریخ طراحی نتیجه رویکرد مدرنیستی بود که طراحان در قرن نوزدهم در پیش گرفتند. پیشا - سرمایه داری و فئودالیسم محرک های اصلی مدرنیسم بودند. آن ها ویژگی های سبکی و زیبایی شناسی را که به دلیل نفوذ نخبگان کوچک ثروتمند منحصر به فرد بود، تسهیل کردند. [ ۱]
تاریخچۀ طراحی همچنین به عنوان جزئی از بسیاری از دوره های تمرین - محور وجود دارد.
آموزش و مطالعۀ تاریخ طراحی در برنامه های هنر و طراحی در بریتانیا یکی از نتایج شورای ملی مشاورۀ آموزش هنر در دهۀ ۱۹۶۰ میلادی است. از جمله اهداف آن، تبدیل آموزش هنر و طراحی به عنوان یک فعالیت دانشگاهی مشروع بود که در پایان منظری تاریخی از آن معرفی شد. این امر مستلزم استخدام یا «خرید» متخصصانی از رشته های تاریخ هنر بود که منجر به شیوه ای خاص از ارائه شد: «مورخ های هنر به تنها روشی تدریس می کردند که مورخان هنر بلد بودند که چگونه آموزش دهند؛ چراغ ها را خاموش می کردند، پروژکتور اسلاید را روشن می کردند، اسلایدهایی از اشیاء هنری و طراحی را نشان می دادند، آن ها را مورد بحث و ارزیابی قرار می دادند و از دانشجویان ( هنر و طراحی ) می خواستند که – بر اساس قراردادهای علمی دانشگاه، مقاله بنویسند. »[ ۳]
wiki: تاریخ طراحی