تاریخ زمین شناختی زمین ( انگلیسی: Geological history of Earth ) به بررسی رویدادهای عمده در زمین براساس مقیاس زمانی زمین شناسی می پردازد که سامانه ای از اندازه گیری های زمین گاه شناسانه برمبنای مطالعهٔ لایه های سنگی زمین ( چینه شناسی ) است.
زمین حدود ۴٫۵۴ میلیارد سال پیش به شکل توده ای از گرد و غبار و گاز باقی مانده از پیدایش خورشید پدید آمد که باعث ایجاد بقیهٔ منظومه شمسی نیز گردید.
زمین در ابتدا به دلیل آتشفشان خیزی زیاد و برخورد مداوم سایر اجسام آسمانی به صورت مذاب بود. سرانجام لایهٔ بیرونیِ این سیاره سرد شده و پوسته را تشکیل داده که منجر به پدیدآمدن آب در جو زمین گردید. پس از آن، به فاصلهٔ کوتاهی و احتمالاً در نتیجهٔ برخورد ناگهانی جسمی در اندازهٔ سیارهٔ مریخ و با جرمی در حدود ۱۰٪ جرم زمین، ماه شکل گرفت. برخی از این اجسام با زمین ادغام شد و ترکیب داخلی زمین را تغییر داد و بخشی از آن از زمین جدا شد و به فضا پرتاب گردید که برخی از این مواد ماه را تشکیل دادند. گازهای خروجی و فعالیت های آتشفشانی، اتمسفر اولیهٔ زمین را شکل دادند. بخار آب متراکم به همراه یخ ناشی از دنباله دارها نیز اقیانوس ها را پدیدآوردند.
همزمان با تغییرشکل سطح زمین طی صدها میلیون سال، قاره ها تشکیل شده و به قطعات کوچک تری تقسیم شدند. گاهی بر اثر زمین ساخت صفحه ای و پیوستن قاره ها به یکدیگر، ابرقاره پدید می آمد. حدود ۷۵۰ میلیون سال پیش، نخستین ابرقارهٔ شناخته شده به نام رودینیا شروع به تقسیم شدن به قطعات کوچک تر نمود. قاره های بعدی دوباره به هم پیوسته و ابرقارهٔ پانوتیا را در حدود ۶۰۰ تا ۵۴۰ میلیون سال پیش پدیدآوردند و سرانجام ابرقارهٔ پانجه آ شکل گرفت که حدود ۱۸۰ میلیون سال پیش به قاره های کوچک تر تقسیم شد.
الگوی کنونیِ دوره های یخبندان حدود ۴۰ میلیون سال پیش آغاز شد و سپس در اواخر دورهٔ پلیوسن تشدید شد. از آن زمان، مناطق قطبی دارای چرخهٔ پیوستهٔ دوره های یخچالی و دوره های گرم بوده اند که هر ۴۰ تا ۱۰۰ هزار سال تکرار می شود. آخرین عصر یخبندان از عصر یخبندان کنونی حدود ۱۰هزار سال پیش پایان یافت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفزمین حدود ۴٫۵۴ میلیارد سال پیش به شکل توده ای از گرد و غبار و گاز باقی مانده از پیدایش خورشید پدید آمد که باعث ایجاد بقیهٔ منظومه شمسی نیز گردید.
زمین در ابتدا به دلیل آتشفشان خیزی زیاد و برخورد مداوم سایر اجسام آسمانی به صورت مذاب بود. سرانجام لایهٔ بیرونیِ این سیاره سرد شده و پوسته را تشکیل داده که منجر به پدیدآمدن آب در جو زمین گردید. پس از آن، به فاصلهٔ کوتاهی و احتمالاً در نتیجهٔ برخورد ناگهانی جسمی در اندازهٔ سیارهٔ مریخ و با جرمی در حدود ۱۰٪ جرم زمین، ماه شکل گرفت. برخی از این اجسام با زمین ادغام شد و ترکیب داخلی زمین را تغییر داد و بخشی از آن از زمین جدا شد و به فضا پرتاب گردید که برخی از این مواد ماه را تشکیل دادند. گازهای خروجی و فعالیت های آتشفشانی، اتمسفر اولیهٔ زمین را شکل دادند. بخار آب متراکم به همراه یخ ناشی از دنباله دارها نیز اقیانوس ها را پدیدآوردند.
همزمان با تغییرشکل سطح زمین طی صدها میلیون سال، قاره ها تشکیل شده و به قطعات کوچک تری تقسیم شدند. گاهی بر اثر زمین ساخت صفحه ای و پیوستن قاره ها به یکدیگر، ابرقاره پدید می آمد. حدود ۷۵۰ میلیون سال پیش، نخستین ابرقارهٔ شناخته شده به نام رودینیا شروع به تقسیم شدن به قطعات کوچک تر نمود. قاره های بعدی دوباره به هم پیوسته و ابرقارهٔ پانوتیا را در حدود ۶۰۰ تا ۵۴۰ میلیون سال پیش پدیدآوردند و سرانجام ابرقارهٔ پانجه آ شکل گرفت که حدود ۱۸۰ میلیون سال پیش به قاره های کوچک تر تقسیم شد.
الگوی کنونیِ دوره های یخبندان حدود ۴۰ میلیون سال پیش آغاز شد و سپس در اواخر دورهٔ پلیوسن تشدید شد. از آن زمان، مناطق قطبی دارای چرخهٔ پیوستهٔ دوره های یخچالی و دوره های گرم بوده اند که هر ۴۰ تا ۱۰۰ هزار سال تکرار می شود. آخرین عصر یخبندان از عصر یخبندان کنونی حدود ۱۰هزار سال پیش پایان یافت.
wiki: تاریخ زمین شناختی زمین