تاریخ زبان های اسلاوی

تاریخ زبان های اسلاوی به بیش از سه هزار سال پیش بازمی گردد، زمانی که زبان های اسلاوی از زبان نیابالت واسلاوی مشتق شدند. دو هزار سال آغازین این تاریخ، زمان وجود زبان پیشااسلاوی است، زمانی که زبان ایستاست و میان گویشوران آن تفاوت محسوسی مشاهده نمی شود. این وضعیت تا حدود ۵۰۰ میلادی برقرار است و این زبان را زبان نیااسلاوی یا نیااسلاوی آغازین می نامند. مرحلهٔ بعدی ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ میلادی را دربرمی گیرد؛ در این بازه لهجه ها و تفاوت های آوایی پدیدار می شوند و زبان آغازین به سوی انشقاق به زبان های دیگر پیش می رود. در ۱۰۰۰ میلادی سه گروه زبانی زبان های اسلاوی شرقی، زبان های اسلاوی غربی و زبان های اسلاوی جنوبی پدید می آیند و خود آنها نیز در طی سده های پس از آن به زبان های دیگری که هنوز شماری از آنها زنده اند بخش می شوند، زبان هایی چون: بوسنیایی، روسی، بلاروسی، کاشوبی، صربی، لهستانی و . . .