قدمت دانش دندان پزشکی را می توان به هزاران سال قبل مربوط دانست و بنظر می رسد که همیاری و مبادلهٔ علمی در این زمینه در طی قرن های متمادی و در ارتباط با فرهنگ ها و تمدن های مختلف جهان به شکل گیری آنچه که امروزه از آن به عنوان دانش دندانپزشکی نام می بریم؛ انجامیده است.
شواهد بدست آمده از تمدن دره سند، حکایت از آن دارند که در این تمدن در حدود ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح برخی از اعمال دندانپزشکی به انجام می رسیده است. این مورد که شاید بتوان آن را بدوی ترین شکل دندانپزشکی دانست، شامل درمان مشکلات دندان و اختلالات مرتبط با آن بوده و طی آن صنعتگرانی ماهر در زمینهٔ تراش مُهره؛ با استفاده از متّه هایی خمیده بر روی دندان نیز اعمالی را انجام می داده اند. بازسازی این شیوهٔ باستانی دندانپزشکی نشان از این دارد که روش به کار گرفته شده توسط این صنعتگران، روش قابل اعتماد و مؤثری بوده است.
یک متن سومری مربوط به ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد، از «کرم دندان» به عنوان علت پوسیدگی دندان یاد کرده است. همچنین شواهدی از این باور ( مبنی بر مؤثر بودن کرم در پوسیدگی دندان ) در تمدن های باستانی هند، مصر، ژاپن، و چین نیز یافت شده است. افسانهٔ مربوط به این کرم را در نوشته های هومر نیز می توان یافت، و حتی در اواخر قرن چهاردهم میلادی، جراحی به نام گای د شالیاک هنوز به ترویج این باور که کرم ها باعث پوسیدگی دندان هستند، مشغول بود.
در پاپیروس ادوین اسمیت، که گرچه در قرن هفدهم پیش از میلاد نوشته شده است اما ممکن است منعکس کنندهٔ برخی نسخه های خطی قبل از خود، که قدمت آن ها به حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد می رسیده است، باشد، از درمان بیماری های مختلف دندان صحبت شده است. همچنین در قرن هجدهم پیش از میلاد، در قوانین حمورابی به کشیدن ( لابد خشونت آمیز! ) دو دندان به عنوان نوعی مجازات مجرمین اشاره شده است. بررسی های به عمل آمده بر روی برخی از بقایای بازمانده از مصریان باستان و همینطور یونانی - رومی های اعصار کهن، نشان از تلاش های اولیه آنان در جهت انجام پروتزهای دندان و جراحی آن دارد.
در نوشته های بقراط و ارسطو از دانشمندان یونان باستان نیز به مطالبی در مورد دندانپزشکی برمی خوریم، از جمله در این نوشته ها به الگوی روییدن و درآمدنِ دندان، درمان دندان های فاسد و علاج بیماری های لثه و همینطور کشیدن و خارج ساختن دندان بوسیلهٔ ایزار مخصوص ( فورسپس ) ، و نیز به استفاده از سیم برای استحکام بخشیدن به دندان های شل و ایجاد ثبات در فک شکسته اشاره شده است. برخی معتقدند که نخستین شکل استفاده از ابزارآلات و بریج ( پُل ) دندانپزشکی از اتروسکان ها که در حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد می زیسته اند؛ منشاء گرفته است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفشواهد بدست آمده از تمدن دره سند، حکایت از آن دارند که در این تمدن در حدود ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح برخی از اعمال دندانپزشکی به انجام می رسیده است. این مورد که شاید بتوان آن را بدوی ترین شکل دندانپزشکی دانست، شامل درمان مشکلات دندان و اختلالات مرتبط با آن بوده و طی آن صنعتگرانی ماهر در زمینهٔ تراش مُهره؛ با استفاده از متّه هایی خمیده بر روی دندان نیز اعمالی را انجام می داده اند. بازسازی این شیوهٔ باستانی دندانپزشکی نشان از این دارد که روش به کار گرفته شده توسط این صنعتگران، روش قابل اعتماد و مؤثری بوده است.
یک متن سومری مربوط به ۵۰۰۰ سال قبل از میلاد، از «کرم دندان» به عنوان علت پوسیدگی دندان یاد کرده است. همچنین شواهدی از این باور ( مبنی بر مؤثر بودن کرم در پوسیدگی دندان ) در تمدن های باستانی هند، مصر، ژاپن، و چین نیز یافت شده است. افسانهٔ مربوط به این کرم را در نوشته های هومر نیز می توان یافت، و حتی در اواخر قرن چهاردهم میلادی، جراحی به نام گای د شالیاک هنوز به ترویج این باور که کرم ها باعث پوسیدگی دندان هستند، مشغول بود.
در پاپیروس ادوین اسمیت، که گرچه در قرن هفدهم پیش از میلاد نوشته شده است اما ممکن است منعکس کنندهٔ برخی نسخه های خطی قبل از خود، که قدمت آن ها به حدود ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد می رسیده است، باشد، از درمان بیماری های مختلف دندان صحبت شده است. همچنین در قرن هجدهم پیش از میلاد، در قوانین حمورابی به کشیدن ( لابد خشونت آمیز! ) دو دندان به عنوان نوعی مجازات مجرمین اشاره شده است. بررسی های به عمل آمده بر روی برخی از بقایای بازمانده از مصریان باستان و همینطور یونانی - رومی های اعصار کهن، نشان از تلاش های اولیه آنان در جهت انجام پروتزهای دندان و جراحی آن دارد.
در نوشته های بقراط و ارسطو از دانشمندان یونان باستان نیز به مطالبی در مورد دندانپزشکی برمی خوریم، از جمله در این نوشته ها به الگوی روییدن و درآمدنِ دندان، درمان دندان های فاسد و علاج بیماری های لثه و همینطور کشیدن و خارج ساختن دندان بوسیلهٔ ایزار مخصوص ( فورسپس ) ، و نیز به استفاده از سیم برای استحکام بخشیدن به دندان های شل و ایجاد ثبات در فک شکسته اشاره شده است. برخی معتقدند که نخستین شکل استفاده از ابزارآلات و بریج ( پُل ) دندانپزشکی از اتروسکان ها که در حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد می زیسته اند؛ منشاء گرفته است.
wiki: تاریخ دندان پزشکی