تاریخ جهانی

تاریخ جهانی یا تاریخ از منظر جهانی به عنوان یک زمینه مطالعات تاریخی، تاریخ را از منظر جهانی بررسی می کند. این حوزه قرن ها پیش ظهور کرد و مورخان برجسته این حوزه عبارتند از ولتر ( ۱۶۹۴–۱۷۷۸ ) ، هگل ( ۱۷۷۰–۱۸۳۱ ) ، کارل مارکس ( ۱۸۱۸–۱۸۸۳ ) ، اسوالد اسپنگلر ( ۱۸۸۰–۱۹۳۶ ) ، و آرنولد جی. توینبی ( ۱۸۸۹–۱۹۷۵ ) . این رشته در اواخر قرن بیستم بسیار فعال تر شد ( از نظر تدریس در دانشگاه، کتاب های درسی، مجلات علمی و انجمن های دانشگاهی ) . تاریخ جهانی را با تاریخ تطبیقی که مانند تاریخ جهانی به تاریخ فرهنگ ها و ملل متعدد می پردازد، اما در مقیاس جهانی چنین نمی کند، نباید اشتباه گرفت. تاریخ جهان به دنبال الگوهای مشترکی است که در همه فرهنگ ها ظاهر می شود. مورخان جهان از یک رویکرد درون مایه ای با دو نقطه کانونی اصلی استفاده می کنند: یکپارچگی و تلفیق گرایی ( چگونه فرآیندهای تاریخ جهان مردم جهان را به هم نزدیک کرده است ) و تفاوت ( چگونه الگوهای تاریخ جهان تنوع تجربه و شرایط انسانی را آشکار می کند ) . [ ۱]
ظهور تاریخ جهانی به عنوان یک رشته تحصیلی متمایز دانشگاهی را می توان در دهه ۱۹۶۰ میلادی دنبال کرد، اما سرعت پیشرفت آن در دهه ۱۹۸۰ میلادی افزایش یافت. [ ۲] [ ۳] یک گام کلیدی ایجاد اتحادیه و انجمن تاریخ جهانی[ en ۱] و برنامه های تحصیلات تکمیلی در تعداد انگشت شماری از دانشگاه ها بود و در طول دهه های بعد، نشریات علمی، سازمان های حرفه ای و دانشگاهی، و برنامه های تحصیلات تکمیلی در تاریخ جهان افزایش یافت. تاریخ جهان اغلب جای تمرکز بر روی تمدن غرب را در برنامه درسی مورد نیاز دبیرستان ها و دانشگاه های آمریکا قرار داده است و کتاب های درسی جدید رویکردی از این نوع را دارند.