تاریخ برونئی

تاریخ برونئی مربوط به سکونتگاه ها و جوامع واقع در ساحل شمالی جزیره بورنئو است که در بیشتر تاریخ خود تحت تأثیر پادشاهی ها و امپراتوری های هندوستان بوده است. دانشمندان محلی تصور می کنند که اسلامی سازی برونئی از قرن پانزدهم و با تشکیل امپراتوری برونئی، تالاسوکراسی که قسمت های شمالی بورنئو و جنوب فیلیپین را دربر گرفت، آغاز شد. [ ۱] در اواخر قرن هفدهم، برونئی پس از آن وارد دوره انحطاط ناشی از جنگ داخلی، دزدی دریایی و گسترش استعمار اروپا شد. بعداً یک جنگ کوتاه با اسپانیا درگرفت که در آن برونئی مانیل را از دست داد و برای مدت کوتاهی پایتخت خود را تخلیه کرد تا اینکه اسپانیایی ها عقب نشینی کردند. این امپراتوری با ورود قدرتهای غربی مانند اسپانیایی ها در فیلیپین و انگلیسی ها در لابوآن، ساراواک و بورنئو شمالی بیشتر سرزمین خود را از دست داد. انحطاط امپراتوری برونئی در قرن نوزدهم تسریع شد، زمانی که برونئی قسمت عمده ای از سرزمین خود را به راجهای سفید ساراواک داد، و در نتیجه سرزمین کوچک کنونی آن به دو قسمت تقسیم شد. سلطان هاشم جلیل الام آقام الدین بعداً از انگلیس درخواست کرد که در سال ۱۸۸۸ الحاق بیشتر را متوقف کند. در همان سال، انگلیس «پیمان حفاظت» را امضا کرد و تا سال ۱۹۸۴ برونئی را به عنوان یک کشور تحت حفاظت انگلیس درآورد زمانی که به دلیل کشف نفت استقلال یافت و رونق گرفت. [ ۲] [ ۳]
تاریخچه برونئی قبل از ورود کشتی های ماژلان در ۱۵۱۹–۱۵۲۲ م بر اساس گمانه زنی ها، تفسیر منابع چینی و افسانه های محلی است. مورخان بر این باورند که پیش از سلطنت برونئی امروزی وجود داشته است. [ ۴]
قسمت عمده ای از سوابق رسمی اوایل برونئی تا زمان ورود پیگافتا براساس افسانه ها و فرضیات ساخته شده است. گزارش تاریخی - فاقد هرگونه مدرک واقعی - به گونه ای ساخته شده است که در حدود سال ۱۳۷۰، ژو یوان ژانگ نمایندگانی را به برونئی و اندونزی اعزام کرد، و برونئی از چینی های مینگ ادای احترام کرد، که نشان دهنده نفوذ شدید سلسله مینگ در این کشور بوده است.
برونئی در حدود قرن پانزدهم میلادی همزمان با سقوط ملاکا به دست پرتغالی ها به رشد قابل توجهی دست یافت و حاکمان آن به اسلام گرویدند. این امپراتوری تا پیش از انحطاطش در قرن هفدهم، در مناطق ساحلی بورنئو و فیلیپین گسترش یافته بود.
در اواخر قرن هفدهم، برونئی وارد دوره افول شد که ناشی از نزاع داخلی بر سر جانشینی، گسترش استعمار قدرت های اروپایی و دزدی دریایی بود. این امپراتوری به دلیل ورود قدرت های غربی مانند اسپانیایی ها به فیلیپین، هلندی ها در جنوب بورنئو و انگلیسی ها در لابوآن، ساراواک و شمال بورنئو قسمت عمده ای از سرزمین خود را از دست داد. تا سال ۱۷۲۵، بسیاری از مسیرهای تأمین برونئی توسط سلطان نشین سولو تصرف شده بودند.