تاریخ آیین هندوئیسم. تاریخ هندوئیسم طیف گسترده ای از سنتهای مذهبی مربوط به بومی شبه قاره هند را در بر می گیرد. [ ۱] تاریخ آن با زمان ایجاد دین از عصر آهن در شبه قاره هند همپوشانی دارد، برخی از سنت های آن مربوط به آیین های پیش از تاریخ مانند آیین های تمدن دره سند عصر برنز است. از این رو " قدیمی ترین دین" در جهان نامیده شده است. [ note ۱] دانشمندان هندوئیسم را سنتز [ ۱۱] [ ۱۲] [ ۱۳] فرهنگ و سنت های مختلف هند می دانند، [ ۱۲] [ ۱۴] [ ۱۱] با ریشه های متنوع [ ۱۵] و بدون هیچ بنیانگذار واحدی. [ ۱۶] [ note ۲]
تاریخ هندوئیسم اغلب به دوره های مختلف تقسیم می شود. دوره اول دوره قبل از ودایی است که شامل تمدن دره سند و مذاهب محلی پیش از تاریخ است که در حدود سال ۱۷۵۰ قبل از میلاد به پایان می رسد. این دوره در شمال هند با دوره ودایی دنبال شد، که با مهاجرت هند و آریایی، از حدود ۱۹۰۰ قبل از میلاد تا ۱۴۰۰ قبل از میلاد، آیین ودایی تاریخی معرفی شد. [ ۲۴] [ note ۳] دوره بعدی، بین ۸۰۰ قبل از میلاد و ۲۰۰ قبل از میلاد، «یک نقطه عطف بین آیین ودایی و آیین های هندو است»، [ ۲۴] و یک دوره شکل گیری هندو، جینیسم و بودیسم است. دوره حماسه و اوایل دوره پورانیک، از سالهای ۲۰۰ قبل از میلاد تا ۵۰۰ میلادی، شاهد «عصر طلایی» کلاسیک هندوئیسم ( حدود ۳۲۰–۶۵۰ م ) ، که همزمان با امپراتوری گوپتا است. در این دوره شش شاخه از فلسفه هندو تکامل یافته، یعنی سامکیا، یوگا، Nyaya، Vaisheshika، Mīmāṃsā و ودانتا. فرقه های توحیدی مانند شیعیسم و وایشناویسم در همین دوره از طریق جنبش باکتی شکل گرفت. دوره تقریباً از ۶۵۰ تا ۱۱۰۰ سال میلادی اواخر دوره کلاسیک [ ۲۴] یا اوایل قرون وسطی را تشکیل می دهد که در آن هندوئیسم کلاسیک پورانی و تحکیم با نفوذ آدی شانکارا از ویدانته ادویته ایجاد می شود.
هندوئیسم تحت حاکمیت هندو و اسلام از سالهای ج. ۱۲۰۰ تا ۱۷۵۰ م. [ ۲۷] [ ۲۸] برجسته شدن جنبش باکتی را شاهد بوده که امروز نیز با نفوذ است. دوره استعمار شاهد جنبش های مختلف اصلاحات هندو بود که تا حدودی از جنبش های غربی مانند وحدت گرایی و تئوسوفی الهام گرفته شده بود. تجزیه هند در سال ۱۹۴۷ در امتداد خطوط مذهبی بود و جمهوری هند با اکثریت هندو ظهور کرد. در طول قرن بیستم، به دلیل پراکنده گی هند، اقلیت های هندو در همه قاره ها تشکیل شده اند، که بیشترین جوامع را به تعداد مطلق در ایالات متحده و انگلستان تشکیل داده اند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتاریخ هندوئیسم اغلب به دوره های مختلف تقسیم می شود. دوره اول دوره قبل از ودایی است که شامل تمدن دره سند و مذاهب محلی پیش از تاریخ است که در حدود سال ۱۷۵۰ قبل از میلاد به پایان می رسد. این دوره در شمال هند با دوره ودایی دنبال شد، که با مهاجرت هند و آریایی، از حدود ۱۹۰۰ قبل از میلاد تا ۱۴۰۰ قبل از میلاد، آیین ودایی تاریخی معرفی شد. [ ۲۴] [ note ۳] دوره بعدی، بین ۸۰۰ قبل از میلاد و ۲۰۰ قبل از میلاد، «یک نقطه عطف بین آیین ودایی و آیین های هندو است»، [ ۲۴] و یک دوره شکل گیری هندو، جینیسم و بودیسم است. دوره حماسه و اوایل دوره پورانیک، از سالهای ۲۰۰ قبل از میلاد تا ۵۰۰ میلادی، شاهد «عصر طلایی» کلاسیک هندوئیسم ( حدود ۳۲۰–۶۵۰ م ) ، که همزمان با امپراتوری گوپتا است. در این دوره شش شاخه از فلسفه هندو تکامل یافته، یعنی سامکیا، یوگا، Nyaya، Vaisheshika، Mīmāṃsā و ودانتا. فرقه های توحیدی مانند شیعیسم و وایشناویسم در همین دوره از طریق جنبش باکتی شکل گرفت. دوره تقریباً از ۶۵۰ تا ۱۱۰۰ سال میلادی اواخر دوره کلاسیک [ ۲۴] یا اوایل قرون وسطی را تشکیل می دهد که در آن هندوئیسم کلاسیک پورانی و تحکیم با نفوذ آدی شانکارا از ویدانته ادویته ایجاد می شود.
هندوئیسم تحت حاکمیت هندو و اسلام از سالهای ج. ۱۲۰۰ تا ۱۷۵۰ م. [ ۲۷] [ ۲۸] برجسته شدن جنبش باکتی را شاهد بوده که امروز نیز با نفوذ است. دوره استعمار شاهد جنبش های مختلف اصلاحات هندو بود که تا حدودی از جنبش های غربی مانند وحدت گرایی و تئوسوفی الهام گرفته شده بود. تجزیه هند در سال ۱۹۴۷ در امتداد خطوط مذهبی بود و جمهوری هند با اکثریت هندو ظهور کرد. در طول قرن بیستم، به دلیل پراکنده گی هند، اقلیت های هندو در همه قاره ها تشکیل شده اند، که بیشترین جوامع را به تعداد مطلق در ایالات متحده و انگلستان تشکیل داده اند.
wiki: تاریخ آیین هندوئیسم