مصر یک کشور ثروتمند بود، و ایرانیان بیش از یک هزاره به آن چشم داشتند. مصر دو بار توسط هخامنشیان فتح شده بود ( ۵۲۵–۴۰۴ و ۳۴۳–۳۳۲ پ. م - تا قبل از فتح توسط اسکندر مقدونی ) ، اما امپراتوری بطلمیوسی و سپس امپراتوری روم با ثبات و قدرتمند، ایرانیان را در بیشتر دوره یونانی، امپراتوری روم و بیزانس از مصر دور نگه داشت. اما طرح های توسعه طلبانه پادشاه مقتدر ساسانی خسروپرویز ( ۵۹۰–۶۲۸ میلادی ) ، با استفاده از یک دوره آشفتگی در بیزانس، به ایرانیان تحت فرماندهی شهربراز اجازه داد که بار دیگر مصر را تسخیر کنند ( از جمله بخش هایی از خاور نزدیک ) .
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ ایرانیان در مصر به چند دوره تقسیم می شود:
تاریخ مصر پارسی پس از فتح مصر توسط هخامنشیان با فاصله زمانی استقلال به دو دوره تقسیم می شود:
• دودمان بیست و هفتم مصر ( ۵۲۵–۴۰۴ پیش از میلاد ) ، همچنین به عنوان اولین ساتراپی مصر شناخته می شود.
• دودمان سی و یکم مصر ( ٣۴٣–٣٣٢ پیش از میلاد ) که به عنوان دومین ساتراپی مصر نیز شناخته می شود.
در خلال سال هایی که کوروش بزرگ با ماساگت ها درگیر بود، مصری ها که متوجه خطر روزافزون شده بودند، خود را برای جنگ آماده کردند. در تاریخ ۶۲۵ پ. م. پس از آنکه آشوری ها از مصر بیرون رانده شدند، پسامتیک یکم تاج و تخت را تصاحب کرد و بدین ترتیب بنیان گذار بیست و ششمین دودمان سلطنتی آنجا شد.
کمبوجیه در سال های پس از به تخت نشینی، بیش از هر چیز وقت خود را صرف تهیهٔ مقدمات لشکرکشی به مصر کرد، یعنی همان کاری که پدرش کوروش بزرگ هم قصد آن را داشت . در سال ۵۲۵ پیش از میلاد، تدارک لازم برای لشکرکشی به مصر پایان یافت و پس از برگزاری جشن های نوروز، سپاه کمبوجیه با پشتیبانی و کمک رئیسان و شیوخ عرب نبطی در طی ده روز از صحرای سینا گذشت. رؤسای قبایل متعهد شدند که با قرار دادن هزاران شتر با مشک های آب در منازل مختلف سفر، آب آشامیدنی سپاهیان را تأمین کنند. کشتی های جنگی هخامنشی نیز در طول ساحل دریای مدیترانه، این سپاهیان را که در خشکی راه می پیمودند، پشتیبانی می کردند. این سپاه متشکل از اقوام گوناگونی بود، به طوری که بعدها اوجاهورسنت، دریاسالار ناوگان مصری، برداشت خود را چنین نوشت: «بیگانگانی از سرزمین های بیگانه همراه کمبوجیه بودند. » کمی پیش از این حمله، آماسیس دوم فرعون مصر پس از حکومتی طولانی درگذشته بود و سلطنت به پسرش پسامتیخ سوم رسیده بود. ایرانیان در ماه مه سال ۵۲۵ پیش از میلاد خود را به پلوزیوم که دروازهٔ شمال شرقی مصر محسوب می شد رساندند و با سپاه مصر درگیر شدند و سرانجام سپاه کمبوجیه بر سپاه پسامتیخ غلبه کرد. شهر مقدس و کاهن نشین هلیوپولیس نیز در برابر کمبوجیه ایستادگی کرد ولی این مقاومت طولانی نبود و به زودی شکسته شد. فرعون پسامتیخ سوم به «کاخ سفید» خود در پایتخش ممفیس عقب نشینی کرد. کمبوجیه نماینده ای به سوی او فرستاد و وی را دعوت به تسلیم کرد اما مردم ممفیس این نماینده و ملوانان قایق او را کشتند. پس از این، شهر محاصره شد و پس از ده روز مقاومت، در ماه ژوئن سال ۵۲۵ پیش از میلاد، بدون هیچ قید و شرطی تسلیم شد و به این ترتیب، هخامنشیان با پیمودن درهٔ نیل از شمال به جنوب، سراسر مصر را تسخیر کردند. لیبیایی های ساکن در غرب مصر، و نیز یونانی های دولت - شهر ساحلی «کیرِن» و شهر «بارکا» با فرستادن پیشکش، داوطلبانه به تبعیت کمبوجیه درآمدند. کمبوجیه در ابتدا با پسامتیخ به ملاطفت رفتار کرد و او را به عنوان ساتراپ مصر منصوب کرد ولی پس از آنکه پسامتیخ علیهٔ او شورش کرد، به قتل رسید و به جای او یک فرماندهٔ ایرانی به نام آریاند، ساتراپ مصر شد.
... [مشاهده متن کامل]
تاریخ ایرانیان در مصر به چند دوره تقسیم می شود:
تاریخ مصر پارسی پس از فتح مصر توسط هخامنشیان با فاصله زمانی استقلال به دو دوره تقسیم می شود:
• دودمان بیست و هفتم مصر ( ۵۲۵–۴۰۴ پیش از میلاد ) ، همچنین به عنوان اولین ساتراپی مصر شناخته می شود.
• دودمان سی و یکم مصر ( ٣۴٣–٣٣٢ پیش از میلاد ) که به عنوان دومین ساتراپی مصر نیز شناخته می شود.
در خلال سال هایی که کوروش بزرگ با ماساگت ها درگیر بود، مصری ها که متوجه خطر روزافزون شده بودند، خود را برای جنگ آماده کردند. در تاریخ ۶۲۵ پ. م. پس از آنکه آشوری ها از مصر بیرون رانده شدند، پسامتیک یکم تاج و تخت را تصاحب کرد و بدین ترتیب بنیان گذار بیست و ششمین دودمان سلطنتی آنجا شد.
کمبوجیه در سال های پس از به تخت نشینی، بیش از هر چیز وقت خود را صرف تهیهٔ مقدمات لشکرکشی به مصر کرد، یعنی همان کاری که پدرش کوروش بزرگ هم قصد آن را داشت . در سال ۵۲۵ پیش از میلاد، تدارک لازم برای لشکرکشی به مصر پایان یافت و پس از برگزاری جشن های نوروز، سپاه کمبوجیه با پشتیبانی و کمک رئیسان و شیوخ عرب نبطی در طی ده روز از صحرای سینا گذشت. رؤسای قبایل متعهد شدند که با قرار دادن هزاران شتر با مشک های آب در منازل مختلف سفر، آب آشامیدنی سپاهیان را تأمین کنند. کشتی های جنگی هخامنشی نیز در طول ساحل دریای مدیترانه، این سپاهیان را که در خشکی راه می پیمودند، پشتیبانی می کردند. این سپاه متشکل از اقوام گوناگونی بود، به طوری که بعدها اوجاهورسنت، دریاسالار ناوگان مصری، برداشت خود را چنین نوشت: «بیگانگانی از سرزمین های بیگانه همراه کمبوجیه بودند. » کمی پیش از این حمله، آماسیس دوم فرعون مصر پس از حکومتی طولانی درگذشته بود و سلطنت به پسرش پسامتیخ سوم رسیده بود. ایرانیان در ماه مه سال ۵۲۵ پیش از میلاد خود را به پلوزیوم که دروازهٔ شمال شرقی مصر محسوب می شد رساندند و با سپاه مصر درگیر شدند و سرانجام سپاه کمبوجیه بر سپاه پسامتیخ غلبه کرد. شهر مقدس و کاهن نشین هلیوپولیس نیز در برابر کمبوجیه ایستادگی کرد ولی این مقاومت طولانی نبود و به زودی شکسته شد. فرعون پسامتیخ سوم به «کاخ سفید» خود در پایتخش ممفیس عقب نشینی کرد. کمبوجیه نماینده ای به سوی او فرستاد و وی را دعوت به تسلیم کرد اما مردم ممفیس این نماینده و ملوانان قایق او را کشتند. پس از این، شهر محاصره شد و پس از ده روز مقاومت، در ماه ژوئن سال ۵۲۵ پیش از میلاد، بدون هیچ قید و شرطی تسلیم شد و به این ترتیب، هخامنشیان با پیمودن درهٔ نیل از شمال به جنوب، سراسر مصر را تسخیر کردند. لیبیایی های ساکن در غرب مصر، و نیز یونانی های دولت - شهر ساحلی «کیرِن» و شهر «بارکا» با فرستادن پیشکش، داوطلبانه به تبعیت کمبوجیه درآمدند. کمبوجیه در ابتدا با پسامتیخ به ملاطفت رفتار کرد و او را به عنوان ساتراپ مصر منصوب کرد ولی پس از آنکه پسامتیخ علیهٔ او شورش کرد، به قتل رسید و به جای او یک فرماندهٔ ایرانی به نام آریاند، ساتراپ مصر شد.
