[ویکی فقه] نگارش اناجیل به دست بشر تردیدهایی در مورد تاریخ انجیل به وجود آورده است.
دو سه دهه نخست تاریخ مسیحیت و بودن کتابی به نام انجیل و منسوب به مسیح (علیه السلام) از نظر منابع تاریخی مستقل از متون مسیحی و اسلامی در هاله ای از ابهام قرار دارد، به گونه ای که برخی حتی در وجود خود عیسی (علیه السلام) نیز تردید کرده اند ، در حالی که فقدان گزارش های تاریخی نمی تواند دلیلی بر فقدان وجود خارجی و تاریخی انجیل باشد و چه بسا جزئیات مربوط به ظهور عیسی (علیه السلام) و وحی نازل شده بر وی به علل نامعلومی در تاریخ ثبت نشده یا از بین رفته باشد.البته در برخی اناجیل چهارگانه، از انجیل مسیح سخن به میان آمده است. در ۳۰ تا ۴۰ سال نخست میلادی، تعلیم مسیحیت، تقریباً فقط به صورت شفاهی و گاه با نامه نگاری انجام می گرفت.حواریان، آموزه های مسیح (علیه السلام) را ضمن مواعظ خویش بیان و با حوادثی از زندگی آن حضرت، مصوّر می ساختند؛ اما کاستی ها و کافی نبودن تعالیم رساله ها و روایت های شفاهی، زمینه انجیل نگاری را فراهم ساخت ، بنابراین، تاریخ نگارش عهد جدید و آنچه امروزه به نام کتاب مقدس مسیحیان خوانده می شود، اغلب به پس از نیمه نخست قرن اول میلادی و در حدود ۲۰ تا ۳۰ سال پس از صعود مسیح (علیه السلام) بازمی گردد که به وسیله رسولان وی و شاگردان آن ها صورت پذیرفت.
طبقه بندی نوشته های اناجیل
این نوشته ها در ۴ دسته نامه های رسولان، اعمال رسولان، اناجیل چهارگانه و مکاشفات طبقه بندی شده است.«نامه های رسولان»، مطالب و آموزه های رسولانی چون پولُس، یوحنّا، یعقوب، بَرنابا، یهودا و پطرس است که برای ابلاغ و ترویج پیام مسیح (علیه السلام) به افراد، گروه ها و مناطق گوناگون نگاشته اند.برخی از آن ها در مجموعه عهد جدید پذیرفته و برخی دیگر از طرف کلیسا در قرون اولیه تاریخ مسیحیت رد شده است؛ تاریخ نگارش نامه های پولس از همه بخش های عهد جدید قدیمی تر است. «اعمال رسولان»، گزارش فعالیت های تبشیری حواریان و رسولان است که به وسیله افرادی چون «لُوقا» ثبت شده است.تاریخ زندگی، معجزات، آموزه ها، سیره و سخنان مسیح (علیه السلام)، بخش دیگر عهد جدید است که از سوی شماری از رسولان و شاگردان آنها، نگارش یافته و بر مشاهدات عینی یا شنیده های مؤلفان از شاهدان عینی استوار است.این نوشته ها تا نیمه نخست قرن دوم با عنوان «خاطرات رسولان» و از اواخر قرن دوم به نام «اناجیل» شهرت یافت. مسیحیان با اذعان به دریافت نام حدود ۵۰ انجیل از نوع یاد شده، فقط اطلاعات مربوط به ۲۰ مورد از آن ها را در دسترس می دانند که انجیل های عبرانیان، پطرس، مصریان، فیلیپ، توما، یعقوب، نیکوداموس، ۱۲ حواری، یهودا و انجیل مارکیون از جمله آنهاست.اناجیل دیگری چون «انجیل کودکی به زبان عربی» هم وجود دارد که معجزات حضرت عیسی در دوران طفولیت را گزارش کرده است.سران کلیسا در اواخر قرن دوم میلادی از میان نوشته های متنوع و انبوهی که در ۴ دسته یاد شده قرار می گرفت شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب های قانونی و معتبر "Canon" گزینش کرده و با نام «عهد جدید»، در کنار «عهد قدیم» و به عنوان دومین بخش کتاب مقدس مسیحیان قرار دادند. در سال ۳۸۲ میلادی انجمنی از اسقفان، لیست نهایی حاوی ۲۷ کتاب و نامه را نهایی کردند که مجدداً توسط مجمع ترنت (Trent) در فاصله سال های ۷ ۱۵۴۵ مورد تأیید قرار گرفت.مجموعه عهد جدید با ۴ انجیل منسوب به متّا، مَرْقُس، لوقا و یوحنّا آغاز می شود.کتاب اعمال رسولان و پس از آن ۱۳ یا ۱۴ نامه منسوب به پولس، یک نامه منسوب به یعقوب؛ دو رساله منسوب به پطرس، سه رساله منسوب به یوحنّا و یک نامه منسوب به یهودا قرار دارد.کتاب مکاشفه یوحنّا بخش پایانی این مجموعه است.
تقسیمات عهد جدید
عهد جدید را از لحاظ محتوا می توان به سه بخش کلی تاریخی، عقیدتی و پیشگویی تقسیم کرد.اناجیل چهارگانه در کنار «اعمال رسولان» بخش تاریخی عهد جدید را تشکیل داده و عمدتاً تاریخ زندگی و فعالیت های حضرت مسیح (علیه السلام) و حواریان را اندکی تا حدود سال ۶۳ میلادی گزارش می کند.بخش عقیدتی عهد جدید را ۲۱ نامه موجود در آن تشکیل می دهد که اغلب به تبیین عقاید، دفاع از آن و ردّ عقاید دیگر می پردازد.بخش پیشگویی درباره حوادث آخرالزمان و آمدن دوباره حضرت مسیح (علیه السلام) که در قالب رؤیا و مکاشفه بیان شده است در کتاب مکاشفه یوحنّا قرار دارد. مجموعه عهد جدید از نظر آموزه های اعتقادی و عملی، دوگانه و ناهمگون است؛ بخشی از آن دنباله عهد قدیم بوده و بر انسان و فرستاده خدا بودن مسیح (علیه السلام) و لزوم پایبندی به شریعت موسی (علیه السلام) تأکید می کند و بخشی دیگر بر جنبه الوهی آن حضرت و نفی شریعت موسوی تأکید دارد.این دو روایت ناهمگون بازتابی از نزاع فکری و عقیدتی پطرس و پولس است. نوشته های دیگر که مورد تأیید کلیسا قرار نگرفت به عنوان «اپوکریفا» یعنی نوشته های مشکوک و غیر معتبر شناخته می شود که تعداد بسیاری از آن ها از بین رفته و شماری نیز هنوز باقی است. انجیل برنابا، منسوب به قرین یوسف برنابا، دوست پولس و مَرْقُس، از این قبیل است که از قرن چهارم میلادی به بعد، خواندن آن از سوی کلیسا تحریم شد.برخی، آن را حلقه گمشده بین اسلام و مسیحیت خوانده اند.انجیل برنابا به رغم ناسازگاری برخی آموزه های آن با تعالیمی از اسلام و نیز مسیحیت رسمی، دارای اصول اساسی درستی است و در موارد مهم و قابل توجهی با قرآن سازگاری دارد.یاد کرد صریح نام، ویژگی ها و بشارت بعثت پیامبر اسلام، نفی الوهیت و نبوت مسیح (علیه السلام) تصریح بر ذبیح بودن اسماعیل نه اسحاق نفی مصلوب شدن حضرت عیسی (علیه السلام) و کشته شدن یهودای اسخریوطی به جای وی از این قبیل است.
دو سه دهه نخست تاریخ مسیحیت و بودن کتابی به نام انجیل و منسوب به مسیح (علیه السلام) از نظر منابع تاریخی مستقل از متون مسیحی و اسلامی در هاله ای از ابهام قرار دارد، به گونه ای که برخی حتی در وجود خود عیسی (علیه السلام) نیز تردید کرده اند ، در حالی که فقدان گزارش های تاریخی نمی تواند دلیلی بر فقدان وجود خارجی و تاریخی انجیل باشد و چه بسا جزئیات مربوط به ظهور عیسی (علیه السلام) و وحی نازل شده بر وی به علل نامعلومی در تاریخ ثبت نشده یا از بین رفته باشد.البته در برخی اناجیل چهارگانه، از انجیل مسیح سخن به میان آمده است. در ۳۰ تا ۴۰ سال نخست میلادی، تعلیم مسیحیت، تقریباً فقط به صورت شفاهی و گاه با نامه نگاری انجام می گرفت.حواریان، آموزه های مسیح (علیه السلام) را ضمن مواعظ خویش بیان و با حوادثی از زندگی آن حضرت، مصوّر می ساختند؛ اما کاستی ها و کافی نبودن تعالیم رساله ها و روایت های شفاهی، زمینه انجیل نگاری را فراهم ساخت ، بنابراین، تاریخ نگارش عهد جدید و آنچه امروزه به نام کتاب مقدس مسیحیان خوانده می شود، اغلب به پس از نیمه نخست قرن اول میلادی و در حدود ۲۰ تا ۳۰ سال پس از صعود مسیح (علیه السلام) بازمی گردد که به وسیله رسولان وی و شاگردان آن ها صورت پذیرفت.
طبقه بندی نوشته های اناجیل
این نوشته ها در ۴ دسته نامه های رسولان، اعمال رسولان، اناجیل چهارگانه و مکاشفات طبقه بندی شده است.«نامه های رسولان»، مطالب و آموزه های رسولانی چون پولُس، یوحنّا، یعقوب، بَرنابا، یهودا و پطرس است که برای ابلاغ و ترویج پیام مسیح (علیه السلام) به افراد، گروه ها و مناطق گوناگون نگاشته اند.برخی از آن ها در مجموعه عهد جدید پذیرفته و برخی دیگر از طرف کلیسا در قرون اولیه تاریخ مسیحیت رد شده است؛ تاریخ نگارش نامه های پولس از همه بخش های عهد جدید قدیمی تر است. «اعمال رسولان»، گزارش فعالیت های تبشیری حواریان و رسولان است که به وسیله افرادی چون «لُوقا» ثبت شده است.تاریخ زندگی، معجزات، آموزه ها، سیره و سخنان مسیح (علیه السلام)، بخش دیگر عهد جدید است که از سوی شماری از رسولان و شاگردان آنها، نگارش یافته و بر مشاهدات عینی یا شنیده های مؤلفان از شاهدان عینی استوار است.این نوشته ها تا نیمه نخست قرن دوم با عنوان «خاطرات رسولان» و از اواخر قرن دوم به نام «اناجیل» شهرت یافت. مسیحیان با اذعان به دریافت نام حدود ۵۰ انجیل از نوع یاد شده، فقط اطلاعات مربوط به ۲۰ مورد از آن ها را در دسترس می دانند که انجیل های عبرانیان، پطرس، مصریان، فیلیپ، توما، یعقوب، نیکوداموس، ۱۲ حواری، یهودا و انجیل مارکیون از جمله آنهاست.اناجیل دیگری چون «انجیل کودکی به زبان عربی» هم وجود دارد که معجزات حضرت عیسی در دوران طفولیت را گزارش کرده است.سران کلیسا در اواخر قرن دوم میلادی از میان نوشته های متنوع و انبوهی که در ۴ دسته یاد شده قرار می گرفت شماری را به سبب سازگاری با تعالیم کلیسا و به عنوان کتاب های قانونی و معتبر "Canon" گزینش کرده و با نام «عهد جدید»، در کنار «عهد قدیم» و به عنوان دومین بخش کتاب مقدس مسیحیان قرار دادند. در سال ۳۸۲ میلادی انجمنی از اسقفان، لیست نهایی حاوی ۲۷ کتاب و نامه را نهایی کردند که مجدداً توسط مجمع ترنت (Trent) در فاصله سال های ۷ ۱۵۴۵ مورد تأیید قرار گرفت.مجموعه عهد جدید با ۴ انجیل منسوب به متّا، مَرْقُس، لوقا و یوحنّا آغاز می شود.کتاب اعمال رسولان و پس از آن ۱۳ یا ۱۴ نامه منسوب به پولس، یک نامه منسوب به یعقوب؛ دو رساله منسوب به پطرس، سه رساله منسوب به یوحنّا و یک نامه منسوب به یهودا قرار دارد.کتاب مکاشفه یوحنّا بخش پایانی این مجموعه است.
تقسیمات عهد جدید
عهد جدید را از لحاظ محتوا می توان به سه بخش کلی تاریخی، عقیدتی و پیشگویی تقسیم کرد.اناجیل چهارگانه در کنار «اعمال رسولان» بخش تاریخی عهد جدید را تشکیل داده و عمدتاً تاریخ زندگی و فعالیت های حضرت مسیح (علیه السلام) و حواریان را اندکی تا حدود سال ۶۳ میلادی گزارش می کند.بخش عقیدتی عهد جدید را ۲۱ نامه موجود در آن تشکیل می دهد که اغلب به تبیین عقاید، دفاع از آن و ردّ عقاید دیگر می پردازد.بخش پیشگویی درباره حوادث آخرالزمان و آمدن دوباره حضرت مسیح (علیه السلام) که در قالب رؤیا و مکاشفه بیان شده است در کتاب مکاشفه یوحنّا قرار دارد. مجموعه عهد جدید از نظر آموزه های اعتقادی و عملی، دوگانه و ناهمگون است؛ بخشی از آن دنباله عهد قدیم بوده و بر انسان و فرستاده خدا بودن مسیح (علیه السلام) و لزوم پایبندی به شریعت موسی (علیه السلام) تأکید می کند و بخشی دیگر بر جنبه الوهی آن حضرت و نفی شریعت موسوی تأکید دارد.این دو روایت ناهمگون بازتابی از نزاع فکری و عقیدتی پطرس و پولس است. نوشته های دیگر که مورد تأیید کلیسا قرار نگرفت به عنوان «اپوکریفا» یعنی نوشته های مشکوک و غیر معتبر شناخته می شود که تعداد بسیاری از آن ها از بین رفته و شماری نیز هنوز باقی است. انجیل برنابا، منسوب به قرین یوسف برنابا، دوست پولس و مَرْقُس، از این قبیل است که از قرن چهارم میلادی به بعد، خواندن آن از سوی کلیسا تحریم شد.برخی، آن را حلقه گمشده بین اسلام و مسیحیت خوانده اند.انجیل برنابا به رغم ناسازگاری برخی آموزه های آن با تعالیمی از اسلام و نیز مسیحیت رسمی، دارای اصول اساسی درستی است و در موارد مهم و قابل توجهی با قرآن سازگاری دارد.یاد کرد صریح نام، ویژگی ها و بشارت بعثت پیامبر اسلام، نفی الوهیت و نبوت مسیح (علیه السلام) تصریح بر ذبیح بودن اسماعیل نه اسحاق نفی مصلوب شدن حضرت عیسی (علیه السلام) و کشته شدن یهودای اسخریوطی به جای وی از این قبیل است.
wikifeqh: تاریخ_انجیل