[ویکی نور] تاریخ الأمم و الملوک که مشهور به تاریخ طبری می باشد، مهمترین تاریخنامه روایی و سالشمار اسلامی است.
تاریخ طبری دو بخش عمده دارد: بخش پیش از اسلام و بخش پس از اسلام.
طبری در بخش اول به مباحث خلقت، پیامبران، امتهای پیشین، تاریخ و پادشاهان ایران و روم پرداخته است، ترتیب ذکر حوادث در این بخش بر حسب ترتیب انبیاء و جایگاه تاریخی حوادث است. طبری در این قسمت درباره تاریخ ایران اخباری آورده است که در هیچ متن معتبر عربی دیگر دیده نمی شود.
بخش دوم تاریخ طبری که حوادث دوره اسلامی است، از سال اول هجرت به شیوه سالشمارانه آغاز و به وقایع سال 302 ختم شده است.
روشی که طبری در تدوین تاریخ بر می گزیند، روش محدثین است؛ بدین صورت که با ذکر سلسله سند به ذکر اخبار می پردازد. طبری همانگونه که در مقدمه تاریخ خود ذکر می کند، تاریخ را جزو علوم نقلی می داند نه عقلی؛ زیرا به عقیده او راه علم بر اخبار گذشته فقط خبر خبرگزاران و نقل ناقلان است و تاریخ با عقول و افکار محققان استنباط و استخراج نمی شود. طبری در این روش، با انبوهی از روایات که گاه با یکدیگر هم سازگار نیست مواجه می شود ولی هیچگاه دست به نقد پاره ای از مضامین آنها نمی زند؛ زیرا برای او صرف صحیح بودن سند کفایت می کند. طبری با نقل روایات راویان و حتی اختلافات جزئی آنان در یک حادثه خدمت بسیار مهمی به تاریخ اسلام کرده است. اگر او همه این روایات را در این مجلدات جمع نمی کرد، بسیاری از اخبار گذشتگان به ما نمی رسید.
توجه عمده طبری در تاریخ، ذکر امور و شئون سیاسی است نه فرهنگ و تمدن، او عنایتی به فتوح و ارتباط با دولتها و سرزمینهایی همانند اندلس، بیزانس و حالات داخلی آنها ندارد.
تاریخ طبری دو بخش عمده دارد: بخش پیش از اسلام و بخش پس از اسلام.
طبری در بخش اول به مباحث خلقت، پیامبران، امتهای پیشین، تاریخ و پادشاهان ایران و روم پرداخته است، ترتیب ذکر حوادث در این بخش بر حسب ترتیب انبیاء و جایگاه تاریخی حوادث است. طبری در این قسمت درباره تاریخ ایران اخباری آورده است که در هیچ متن معتبر عربی دیگر دیده نمی شود.
بخش دوم تاریخ طبری که حوادث دوره اسلامی است، از سال اول هجرت به شیوه سالشمارانه آغاز و به وقایع سال 302 ختم شده است.
روشی که طبری در تدوین تاریخ بر می گزیند، روش محدثین است؛ بدین صورت که با ذکر سلسله سند به ذکر اخبار می پردازد. طبری همانگونه که در مقدمه تاریخ خود ذکر می کند، تاریخ را جزو علوم نقلی می داند نه عقلی؛ زیرا به عقیده او راه علم بر اخبار گذشته فقط خبر خبرگزاران و نقل ناقلان است و تاریخ با عقول و افکار محققان استنباط و استخراج نمی شود. طبری در این روش، با انبوهی از روایات که گاه با یکدیگر هم سازگار نیست مواجه می شود ولی هیچگاه دست به نقد پاره ای از مضامین آنها نمی زند؛ زیرا برای او صرف صحیح بودن سند کفایت می کند. طبری با نقل روایات راویان و حتی اختلافات جزئی آنان در یک حادثه خدمت بسیار مهمی به تاریخ اسلام کرده است. اگر او همه این روایات را در این مجلدات جمع نمی کرد، بسیاری از اخبار گذشتگان به ما نمی رسید.
توجه عمده طبری در تاریخ، ذکر امور و شئون سیاسی است نه فرهنگ و تمدن، او عنایتی به فتوح و ارتباط با دولتها و سرزمینهایی همانند اندلس، بیزانس و حالات داخلی آنها ندارد.
wikinoor: تاریخ_الطبری،_تاریخ_الأمم_و_الملوک