تاریخ الشیعه فی الهند

[ویکی نور] «تاریخ الشیعة فی الهند»، تألیف محمدسعید الطریحی، مشتمل بر دو جلد از مجموعه کتبی است که به نام «دائرةالمعارف هند»، به زبان عربی نگارش شده است. نویسنده در این کتاب، حکومت های شیعی هند را به تفکیک معرفی می کند و مطالب ارزنده ای از تاریخ تشیع در هند به دست می دهد.
مجلد اول کتاب، مشتمل بر یک مقدمه و سه کتاب است. مجلد دوم، مشتمل بر دو کتاب و بخش مصادر است. هریک از کتب مذکور، با صفحه بندی مجزا ارائه شده است.
کتاب به عربی روان نگارش شده است. نویسنده اشعار و قصاید فراوانی را در ضمن مطالب کتاب آورده که ذکر بخش هایی از کتاب «کلیات شاهی»، از آن جمله است .
آنچه در ادامه خواهد آمد گزارش اجمالی هر جلد به تفکیک بخش های آن است:
1. مذهب تشیع در دوره مغولی (932 - 1274ق): این بخش از کتاب با شرح حال تیمور لنگ و فتح خراسان در سال 916ق آغاز شده است. نویسنده به ترتیب شرح حال حکام هند را از همایون شروع کرده و در ضمن مطالب، اطلاعات ارزنده ای را ارائه داده است؛ به عنوان مثال در صفحه 87، اعلام شیعه و نیز علمای شیعه در زمان اکبرشاه را جداگانه با ذکر تاریخ وفات معرفی می کند. پس از آن امرای شیعه معروف در این عصر را معرفی کرده است. تقی الدین شوشتری (ت 1020)، محمدعلی کشمیری (ت 1025) و عبدالباقی نهاوندی (ت 1046ق) از جمله علمای بزرگی هستند که به هند مهاجرت کرده اند و نویسنده به معرفی آنها پرداخته است . شرح چگونگی ساخت بنای «تاج محل» که در طی 22 سال ساخته شده و نیز توصیف این بنا از دیگر مطالب جالب کتاب است .