تاریخ الحکماء قفطی

[ویکی نور] تاریخ الحکماء قفطی، اثر ابوالحسن علی بن یوسف قفطی (متوفی 646ق)، با ترجمه مترجمی نامعلوم و به کوشش بهین دارایی، از نخستین منابع تاریخ فلسفه می باشد.
این اثر، مهم ترین کتاب باقی مانده از قفطی می باشد که شهرت این مورخ و ادیب تا حد زیادی مدیون این اثر گران بها است. نام اصلی کتاب «إخبار العلماء بأخبار الحکماء» بوده است. متن کامل آن نمانده و آنچه با نام «تاریخ الحکماء قفطی» باقی مانده، نسخه هایی است که به وسیله محمد بن علی بن محمد خطیبی زوزنی در رجب سال 647ق؛ یعنی یک سال پس از درگذشت نگارنده، اختصار شده است.
کتاب چهار قرن بعد از تألیف (قرن هفتم)؛ یعنی در قرن یازدهم هجری، در زمان شاه سلیمان صفوی و با تشویق مستوفی الممالک میرزا محمد ترجمه شده است.
کتاب با سه مقدمه از مصحح، مترجم و نویسنده آغاز و مطالب به ترتیب حروف الفبا، تنظیم شده است. در این کتاب شرح حال 415 تن حکیم و یا خاندان هایی که حکیمان متعدد داشته اند، ذکر شده است. اگرچه که بحث از حکمای اسلامی آمیخته با بحث از حکمای تمدن های قبلی است، با وجود این، به طور معمول، در هر بخش از کتاب بر اساس حروف الفبا ابتدا درباره حکمای قبل از اسلام و پس از آن درباره حکیمان جهان اسلام صحبت شده است؛ به عنوان نمونه در ابتدای کتاب و در بخش الف تا شماره 47، بررسی زندگی و آثار حکمای تمدن های قبلی است و با بیان شرح حال ابراهیم بن حبیب فزاری در شماره 48، وارد بحث حکیمان جهان اسلام می شود.
بااینکه در این کتاب از بزرگان طب، فلسفه و برخی دیگر از رشته های علمی مربوط به تمدن های مختلف صحبت شده، تقسیم مطالب بر اساس زمان زندگی و تعلق به تمدن های متفاوت و یا رشته های علمی جداگانه نیست. در این کتاب، ترتیب نام ها به حروف تهجی از حرف اول نام هاست و در حرف دوم، رعایت ترتیب حرف دوم دقت نشده است. نویسنده پس از توجه به حرف اول اسم دانشمندان بر اساس حروف الفبا، به فهرست کردن زندگی نامه آنان بر اساس زمان و دوره زندگی اشان و نه توجه به حرف دوم و سوم اسامی آن ها پرداخته است. این شیوه خاص کتاب قفطی بوده و در دیگر کتب قبل از او یا هم زمان با تألیف وی در کتابیمطرح نشده است.