این مقاله به تاریخ ال جی بی تی در ایران می پردازد.
در دوره ساسانی لواط یکی از گناهان تلقی می شد. اصطلاحاتی چون kun - marzih, waran ī abārōn ( شهوت غیرطبیعی ) ، marzišnīh ī abārōn ( جماع گناه آلود ) برای توصیف این عمل به کار رفته است. قوانین و مواردی که به آنها اشاره شده نشانگر این بوده که این عمل در جامعه رخ می داده است. کتاب مینوی خِرَد می گوید موجودات اهریمنی به شیوه زیر آفریده شده اند: «و اهریمنِ بدکار، دیوان و دروغان، دیگر فرزندان اهریمنی را از عمل لواط با خود به وجود آوردند. » بنابراین نخستین نکته این است که لواط وسیله ای بود تا اهریمن بتواند موجودات اهریمنی دیگر و بیشتری به جهان بیاورد، و دوم آنکه اهریمن موجودی لواط کار پنداشته می شد. در کتاب وی دیوداد گفته می شود اگر مردان ناخواسته در لواط فاعل یا مفعول واقع شوند، مجازات آنها شلاق و اگر خواسته این کار را بکنند، مجازاتشان اعدام است. در کتاب هشتم دینْ کَرد، فصل ۳۴ آن که دربارهٔ احکام علیه تجاوز به عنف و سایر موارد موجود در «هوسپارم نسک» اوستاست، می گوید چنین قوانینی دربارهٔ امیال غیراخلاقی و هرزه wiftag ( لواط مفعول ) و wiftīnag ( لواط فاعل ) ، «شهوت ستمگرانه، کردار فاسد، و آوازه تبار و تنهای تباه و آلوده ایشان» وجود داشته است. در کتاب اَرداویراف نامه، که داستان معراج به بهشت و جهنم است، به مجازات های همجنس بازان و لواط کاران اشاره شده است. ویراف در سفر خود به دوزخ، مردی را می بیند که کیفرش این بود که مارهایی به مخرج او وارد و از دهانش خارج می شوند. فرشتگان دربارهٔ علتش می گویند: «این روح مرد پستی است که در گیتی مرتکب لواط شده است. » در فصل دیگری دربارهٔ مجازات لواط با زنان سخن گفته شده که سبک تر بوده است. لازم به گفتن نیست که حکم «سزاوار مرگ» ( مرگ ارزان ) بی درنگ در مورد این گونه افراد اجرا می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در ایران پس از اسلام با همجنس گرایی و روابط همجنس گرایانه در مکان های زیادی همچون دیرها، کاروان سراها، حمام ها و پادگان های نظامی برخوردی صورت نمی گرفته و مجاز بوده است. رفتارهای همجنسگرایانه در دوران صفویان به رسمیت شناخته می شد چنان که حتی در بین برخی شاهان صفوی و نیز بسیاری از امرای مملوکی چنین علاقه مندی مشاهده شده است. رابطهٔ آنان در حدی بود که یار همجنس آنان همیشه در کنارشان حضور داشته و اطرافیان او را به این امر می شناختند. این شاهان و امیران همزمان به اقامهٔ نماز جمعه و ادای واجبات دین اسلام و مسائل سیاسی می پرداختند. همچنین در این دوره اماکنی تحت عنوان امرد خانه برای فعالیت روسپیان مذکر وجود داشته است. رسمیت این اماکن به حدی بوده که دولت نه تنها مانع فعالیت آن ها نمی شده بلکه از آن ها مالیات هم دریافت می کرده است. یکی از اماکن اسکان روسپیان مرد قهوه خانه ها بوده است. در این باره در سفرنامهٔ شاردان چنین آمده: «من در تبریز و ایروان قهوه خانه های بزرگی دیدم که پر از پسرانی بود که خویشتن را به مانند زنان روسپی عرضه می داشتند و حتی شاه عباس دوم طفلی زیبا را به قهوه چی سپرد و پسر بر اثر تجاوزی که باو شد به قهوه چی حمله برد و او را زخمی کرد ولی شاه بجای تنبیه متجاوز قهوه چی، دستور داد شکم بچه را پاره کردند. »
در دوره ساسانی لواط یکی از گناهان تلقی می شد. اصطلاحاتی چون kun - marzih, waran ī abārōn ( شهوت غیرطبیعی ) ، marzišnīh ī abārōn ( جماع گناه آلود ) برای توصیف این عمل به کار رفته است. قوانین و مواردی که به آنها اشاره شده نشانگر این بوده که این عمل در جامعه رخ می داده است. کتاب مینوی خِرَد می گوید موجودات اهریمنی به شیوه زیر آفریده شده اند: «و اهریمنِ بدکار، دیوان و دروغان، دیگر فرزندان اهریمنی را از عمل لواط با خود به وجود آوردند. » بنابراین نخستین نکته این است که لواط وسیله ای بود تا اهریمن بتواند موجودات اهریمنی دیگر و بیشتری به جهان بیاورد، و دوم آنکه اهریمن موجودی لواط کار پنداشته می شد. در کتاب وی دیوداد گفته می شود اگر مردان ناخواسته در لواط فاعل یا مفعول واقع شوند، مجازات آنها شلاق و اگر خواسته این کار را بکنند، مجازاتشان اعدام است. در کتاب هشتم دینْ کَرد، فصل ۳۴ آن که دربارهٔ احکام علیه تجاوز به عنف و سایر موارد موجود در «هوسپارم نسک» اوستاست، می گوید چنین قوانینی دربارهٔ امیال غیراخلاقی و هرزه wiftag ( لواط مفعول ) و wiftīnag ( لواط فاعل ) ، «شهوت ستمگرانه، کردار فاسد، و آوازه تبار و تنهای تباه و آلوده ایشان» وجود داشته است. در کتاب اَرداویراف نامه، که داستان معراج به بهشت و جهنم است، به مجازات های همجنس بازان و لواط کاران اشاره شده است. ویراف در سفر خود به دوزخ، مردی را می بیند که کیفرش این بود که مارهایی به مخرج او وارد و از دهانش خارج می شوند. فرشتگان دربارهٔ علتش می گویند: «این روح مرد پستی است که در گیتی مرتکب لواط شده است. » در فصل دیگری دربارهٔ مجازات لواط با زنان سخن گفته شده که سبک تر بوده است. لازم به گفتن نیست که حکم «سزاوار مرگ» ( مرگ ارزان ) بی درنگ در مورد این گونه افراد اجرا می شد.
... [مشاهده متن کامل]
در ایران پس از اسلام با همجنس گرایی و روابط همجنس گرایانه در مکان های زیادی همچون دیرها، کاروان سراها، حمام ها و پادگان های نظامی برخوردی صورت نمی گرفته و مجاز بوده است. رفتارهای همجنسگرایانه در دوران صفویان به رسمیت شناخته می شد چنان که حتی در بین برخی شاهان صفوی و نیز بسیاری از امرای مملوکی چنین علاقه مندی مشاهده شده است. رابطهٔ آنان در حدی بود که یار همجنس آنان همیشه در کنارشان حضور داشته و اطرافیان او را به این امر می شناختند. این شاهان و امیران همزمان به اقامهٔ نماز جمعه و ادای واجبات دین اسلام و مسائل سیاسی می پرداختند. همچنین در این دوره اماکنی تحت عنوان امرد خانه برای فعالیت روسپیان مذکر وجود داشته است. رسمیت این اماکن به حدی بوده که دولت نه تنها مانع فعالیت آن ها نمی شده بلکه از آن ها مالیات هم دریافت می کرده است. یکی از اماکن اسکان روسپیان مرد قهوه خانه ها بوده است. در این باره در سفرنامهٔ شاردان چنین آمده: «من در تبریز و ایروان قهوه خانه های بزرگی دیدم که پر از پسرانی بود که خویشتن را به مانند زنان روسپی عرضه می داشتند و حتی شاه عباس دوم طفلی زیبا را به قهوه چی سپرد و پسر بر اثر تجاوزی که باو شد به قهوه چی حمله برد و او را زخمی کرد ولی شاه بجای تنبیه متجاوز قهوه چی، دستور داد شکم بچه را پاره کردند. »
