تاریخ اقتصادی اروپا

این مقاله تاریخ اقتصادی اروپا را از حدود سال ۱۰۰۰ میلادی تا زمان حاضر را در بیر می گیرد. برای درک بهتر موضوع، تاریخ اروپا را ببینید.
مهاجرت ها و یورش های سده های چهارم و پنجم میلادی باعث گشت تا شبکه های تجاری پیرامون دریای مدیترانه درهم بریزد. یکی از این آشفتگی ها، توقف واردات محصولات آفریقایی به اروپا بود؛ در آغاز این محصولات در تمامی مناطق مرکزی و داخلی اروپا ناپدید شدند و این روند تا آنجا ادامه یافت که در سده هفتم میلادی تنها در چندین شهر مانند رُم یا ناپل یافت می گردیدند. در پایان سده هفتم و در اثر فتوحات مسلمانان، تولیدات آفریقایی دیگر در هیچ نقطه ای از اروپای غربی یافت نمی گردیدند. جایگزینی محصولات خارجی و محصولاتی که از نواحی دور دست وارد می گردیدند و در سراسر سرزمین های روم به یک روند بدل شده بود با کالاهای محلی در دوران قرون وسطای آغازین به وقوع پیوست. این دگرگونی ها بیشتر در سرزمین های غیر مدیترانه ای همانند شمال گُل و بریتانیا، نمود یافت. کالاهای غیر محلی که در جریان کاوش های باستان شناسانه کشف می گردند، معمولاً کالاهایی تجملاتی هستند. در بخش های شمالی اروپا نه تنها شبکه های تجاری به تجارت محلی محدود بودند، بلکه کالاهایی که مورد داد و ستد قرار می گرفتند نیز بسیار ابتدایی بودند، همانند ظروف سفالی کوچک یا ساخته های پیچیده تر. در کرانه های مدیترانه، سفالگری صنعتی رایج بود علاوه بر مصرف داخلی، از راه های تجاری با مناطق دیگری که در فاصلهٔ بسیار دوری قرار نداشتند، مورد داد و ستد قرار می گرفت. [ ۱]
مسکوکات و ضرب سکه ها در همهٔ دولت های گوناگون ژرمن ها در غرب به تقلید از انواع رومی و بیزانسی آن صورت می پذیرفت. ضرب سکه های طلا، تا پایان سده هفتم و هنگام جایگزینی آن با سکه های نقره ادامه یافت. سکه های نقره فرانکی به نام دناریوس یا دنیر و در همان هنگام نوع انگلوساکسونی آن، پنی نامیده گردید. در میان سال های ۷۰۰ تا ۱۰۰۰ م سکه های دنیر یا پنی، از این مناطق در همهٔ اروپا گسترش یافتند. هیچ یک از سکه های برنزی و مسی ضرب نگردیدند و تنها در جنوب فرانسه بود که سکه های طلا نیز ضرب می شد. همچنین هیچ سکهٔ نقره ای در واحدهای گوناگون ضرب نگردید. [ ۲]
قرون وسطای میانه یک دوره گسترش عظیم جمعیت بود. رشد جمعیت اروپا بین سالهای ۱۰۰۰ تا ۱۳۴۷ از ۳۵ تا ۸۰ میلیون تخمین زده می شد. گرچه دلیل اصلی ان نامشخص است اما مواردی همچون ارتقاء فنون کشاورزی، کم شدن برده داری، آب و هوای معتدل تر، و متوقف شدن تهاجمات و اشغال توسط نیروهای بیگانه از عمده دلایل می توانند باشند، [ ۵] [ ۶] تا ۹۰ در صد جمعیت اروپا همچنان دهقانان روستایی باقی ماندند. بسیاری دیگر ساکن مزارع دور افتاده نبوده بلکه در جوامع کوچک جمع شدند؛ که ده و روستا نامیده می شدند. [ ۶] این روستائیان اغلب وابسته به اربابان نجبا بودند و در سیستم ارباب منشی به آنها کرایه یا خدمات بدهکار بودند؛ لذا اندک روستائیان در این دوره، یا بعد از ان، آزاد بودند که آنها نیز بیشتر در مناطق جنوب اروپا بودند تا درشمال. [ ۷] پاکسازی مناطق جنگلی و تبدیل آنها به زمین های قابل کشت با دادن تشویقیه به دهقانانی که در آنها ساکن می شدند نیز زمینه ای برای ازدیاد جمعیت شد. [ ۸]