تاریخ آرژانتین. اولین نشانه های حضور بشر در آرژانتین در مناطق پاتاگونیا ( پیدرا موسیو، سنتا کروز ) و در ۱۱۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بوده است. [ ۱]
در اوایل عصر میلاد، تمدنهای متعددی مبتنی بر ( کشت ) ذرت در ناحیه غربی آند ( سانتا ماریا، هوارپس، دیاگوئیتاس، سانتاویرونس، و درمیان دیگر موارد ) توسعه یافتند. سپس امپراتوری اینکا، تحت حاکمیت پاچاکوتک به منطقه کنونی شمال غربی آرژانتین تجاوز کرده و آن را تسخیر نمود، و کل این ناحیه تحت عنوان کولاسویو یکپارچه ساخت. گوآرانیا در ناحیه شمال شرقی بر اساس ( تولید ) یوکا و سیب زمینی شیرین فرهنگی را توسعه داد. مناطق مرکزی و جنوبی ( پامپاس و پاتاگونیا ) که تحت سیطره فرهنگهای عشایری ( بیابانگردی ) قرار داشتند در قرن ۱۷ ام توسط ماپوچه ها با یکدیگر متحد شدند.
اروپایی ها در سال ۱۵۰۲ به این ناحیه وارد شدند. اسپانیا یک مستعمره دائمی در سال ۱۵۸۰ در منطقه بوئنوس آیرس تأسیس کرد؛ و نایب السلطنه ریو دلاپلاتا در سال ۱۷۷۶ ایجاد شد. در سال های ۱۸۰۶ و ۱۸۰۷ امپراتوری بریتانیا حملات بریتانیا به ریو دلاپلاتا دو حمله را به بوئنوس آیرس ترتیب داد، اما جمعیت کریول ( دورگه ) هر دو حمله را دفع کردند. در ۲۵ می، ۱۸۱۰ پس از تأیید شایعات راجع به برکناری فردیناد هفتم اسپانیا| شاه فردیناند هفتم از سوی ناپلئون، شهروندان بوئنوس آیرس از موقعیت استفاده نمودند و پریمرا جونتا اوین انجمن دولتی خود را ( انقلاب می ) ایجاد کردند. به طور رسمی اعلام استقلال آرژانتین از اسپانیا در ۹ژولای ۱۸۱۶ در توکومیان صورت گرفت.
در سال ۱۸۱۷، ژنرال خوزه سن مارتین در حمله به به آندیها حمله شد، در صدد آزاد سازی شیلی و پرو برآمده، و در نتیجه به این وسیله تهدید اسپانیایی ها را از بین برد. گروه های مرکزگرا و فدرالیست ( به زبان اسپانیولی: «یونتاریوز» و «فدرالز» ) تا زمانی که اتحاد ملی محقق شد در حال درگیری بودن و در سال ۱۸۵۳ قانون اساسی وضع گردید.
سرمایه گذاری خارجی و مهاجرت از اروپا به پیاده شدن شگردهای نوین کشاورزی انجامید. در دهه ۱۸۸۰، «تسخیر بیابان» موجب انقیاد یا ازبین رفتن قبایل بومی بازمانده در سراسر پامپاس و پاتاگونیای جنوبی شد. [ ۲]
در سال 1853 با تصویب قانون اساسی جدید , این کشور موسوم به " جمهوری آرژانتین " گردید. از آنجا که استانهای کشور آرژانتین دارای استقلال عمل فراوان بودند تا سال 1860 دولت مرکزی آن , قدرت چندانی نداشت. سرانجام در همان سال ( 1860 ) با ایجاد تمرکز قوی , اختیارات استانها محدود شد و از این سال به کشور آرژانتین متحد ( Argantine Natino ) معروف گردید. در سال 1879 نیز با تصرف سرزمینهای جنوبی موسوم به پاتاگونیا ( Patagonia ) , آرژانتین در حدود فعلی خود قرار گرفت و جمهوری آرژانتین فعلی تکوین یافت. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اوایل عصر میلاد، تمدنهای متعددی مبتنی بر ( کشت ) ذرت در ناحیه غربی آند ( سانتا ماریا، هوارپس، دیاگوئیتاس، سانتاویرونس، و درمیان دیگر موارد ) توسعه یافتند. سپس امپراتوری اینکا، تحت حاکمیت پاچاکوتک به منطقه کنونی شمال غربی آرژانتین تجاوز کرده و آن را تسخیر نمود، و کل این ناحیه تحت عنوان کولاسویو یکپارچه ساخت. گوآرانیا در ناحیه شمال شرقی بر اساس ( تولید ) یوکا و سیب زمینی شیرین فرهنگی را توسعه داد. مناطق مرکزی و جنوبی ( پامپاس و پاتاگونیا ) که تحت سیطره فرهنگهای عشایری ( بیابانگردی ) قرار داشتند در قرن ۱۷ ام توسط ماپوچه ها با یکدیگر متحد شدند.
اروپایی ها در سال ۱۵۰۲ به این ناحیه وارد شدند. اسپانیا یک مستعمره دائمی در سال ۱۵۸۰ در منطقه بوئنوس آیرس تأسیس کرد؛ و نایب السلطنه ریو دلاپلاتا در سال ۱۷۷۶ ایجاد شد. در سال های ۱۸۰۶ و ۱۸۰۷ امپراتوری بریتانیا حملات بریتانیا به ریو دلاپلاتا دو حمله را به بوئنوس آیرس ترتیب داد، اما جمعیت کریول ( دورگه ) هر دو حمله را دفع کردند. در ۲۵ می، ۱۸۱۰ پس از تأیید شایعات راجع به برکناری فردیناد هفتم اسپانیا| شاه فردیناند هفتم از سوی ناپلئون، شهروندان بوئنوس آیرس از موقعیت استفاده نمودند و پریمرا جونتا اوین انجمن دولتی خود را ( انقلاب می ) ایجاد کردند. به طور رسمی اعلام استقلال آرژانتین از اسپانیا در ۹ژولای ۱۸۱۶ در توکومیان صورت گرفت.
در سال ۱۸۱۷، ژنرال خوزه سن مارتین در حمله به به آندیها حمله شد، در صدد آزاد سازی شیلی و پرو برآمده، و در نتیجه به این وسیله تهدید اسپانیایی ها را از بین برد. گروه های مرکزگرا و فدرالیست ( به زبان اسپانیولی: «یونتاریوز» و «فدرالز» ) تا زمانی که اتحاد ملی محقق شد در حال درگیری بودن و در سال ۱۸۵۳ قانون اساسی وضع گردید.
سرمایه گذاری خارجی و مهاجرت از اروپا به پیاده شدن شگردهای نوین کشاورزی انجامید. در دهه ۱۸۸۰، «تسخیر بیابان» موجب انقیاد یا ازبین رفتن قبایل بومی بازمانده در سراسر پامپاس و پاتاگونیای جنوبی شد. [ ۲]
در سال 1853 با تصویب قانون اساسی جدید , این کشور موسوم به " جمهوری آرژانتین " گردید. از آنجا که استانهای کشور آرژانتین دارای استقلال عمل فراوان بودند تا سال 1860 دولت مرکزی آن , قدرت چندانی نداشت. سرانجام در همان سال ( 1860 ) با ایجاد تمرکز قوی , اختیارات استانها محدود شد و از این سال به کشور آرژانتین متحد ( Argantine Natino ) معروف گردید. در سال 1879 نیز با تصرف سرزمینهای جنوبی موسوم به پاتاگونیا ( Patagonia ) , آرژانتین در حدود فعلی خود قرار گرفت و جمهوری آرژانتین فعلی تکوین یافت. [ ۳]
wiki: تاریخ آرژانتین