تارک شکاف

لغت نامه دهخدا

تارک شکاف. [ رَ ش ِ ]( نف مرکب ) شکافنده تارک. شکننده فرق :
یلان را بمنقار درّنده ناف
سران را بچنگال تارک شکاف.

اسدی ( گرشاسبنامه ).

( صفت ) شکافند. تارک شکنند. فرق .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید