تارانتولا نام عمومی خانواده ای از عنکبوت های میگالومورف به نام Theraphosidae است که از زمان دایناسورها ساکن زمین بوده اند و همچنان هم در قسمت های وسیعی از مناطق گرمسیری و بیابانی کره زمین یافت می شوند. تاکنون ۱۰۰۰ گونه از آن ها شناسایی شده است.
تمامی گونه های تارانتولاها شکارچی هستند و بیشتر با استفاده از کمین به شکار می پردازند. بزرگ ترین گونه تارانتولاها می توانند موش ها و حتی پرندگان کوچک را شکار کنند. بیشتر آن ها برای انسان ها بی خطر می باشند و گزش آنها در حد سم زنبورها دردناک است. حتی برخی از گونه های آن ها به عنوان جانور خانگی به شمار می آیند در حالی که هنوز آمار دقیقی از میزان مرگ ومیر انسانی ناشی از نیش تارانتولا در دست نیست. نیش تارانتولاها زهری دارد که گاهی می تواند ناراحتی های شدیدی در طی یک دوره چند روزه به وجود بیاورد.
همچنین اکثر تارانتولاها دارای سیستم دفاعی جالبی هستند. آنها از طریق فرو کردن پرزهای بدن شان در موجوداتی که به آنها نزدیک می شوند، میتوانند خارش های بسیار شدیدی ایجاد کنند و اگر این پرزها وارد چشم یا مجاری تنفسی شود، می تواند مشکلات بسیار جدی ای را پدید آورند.
بسته به نوع گونه اندازه آن ها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتی متر متغیر است. بزرگترین گونه تارانتولای غول پیکر پرنده خوار است که در حدود ۳۰ سانتی متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. این گونه در جنگل های بارانی آمریکای شمالی یافت می شود. این گونه اغلب از سوسک ها، مارها، مارمولک های کوچک، قورباغه ها، پرنده ها و حتی خفاش ها و موش های کوچک تغذیه می کند.
همچنین اکثر گونه های آنها دارای طول عمر بسیار زیادی هستند که گاهی به بیش از ۳۰ سال می رسد.
به وفور مشاهده می شود که به این جانوران عنوان «رتیل» گفته می شود که اشتباهی رایج است؛ واژه رتیل، نام عمومی گروه دیگری از عنکبوتیان بوده ( راسته Solifugae ) که با عنکبوت ها تفاوت های مشخصی دارند. با توجه به اینکه در ایران گونه ای بزرگ جثه از تارانتولا وجود نداشته و عنوان رتیل واژه ای قدیمی و بومی است گفتن آن به اعضای راسته Solifugae که گونه های متعددی از آنها از سراسر ایران شناخته شده است درست به نظر می رسد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتمامی گونه های تارانتولاها شکارچی هستند و بیشتر با استفاده از کمین به شکار می پردازند. بزرگ ترین گونه تارانتولاها می توانند موش ها و حتی پرندگان کوچک را شکار کنند. بیشتر آن ها برای انسان ها بی خطر می باشند و گزش آنها در حد سم زنبورها دردناک است. حتی برخی از گونه های آن ها به عنوان جانور خانگی به شمار می آیند در حالی که هنوز آمار دقیقی از میزان مرگ ومیر انسانی ناشی از نیش تارانتولا در دست نیست. نیش تارانتولاها زهری دارد که گاهی می تواند ناراحتی های شدیدی در طی یک دوره چند روزه به وجود بیاورد.
همچنین اکثر تارانتولاها دارای سیستم دفاعی جالبی هستند. آنها از طریق فرو کردن پرزهای بدن شان در موجوداتی که به آنها نزدیک می شوند، میتوانند خارش های بسیار شدیدی ایجاد کنند و اگر این پرزها وارد چشم یا مجاری تنفسی شود، می تواند مشکلات بسیار جدی ای را پدید آورند.
بسته به نوع گونه اندازه آن ها از ۲٫۵ تا ۳۰ سانتی متر متغیر است. بزرگترین گونه تارانتولای غول پیکر پرنده خوار است که در حدود ۳۰ سانتی متر طول و ۱۷۰ گرم وزن دارد. این گونه در جنگل های بارانی آمریکای شمالی یافت می شود. این گونه اغلب از سوسک ها، مارها، مارمولک های کوچک، قورباغه ها، پرنده ها و حتی خفاش ها و موش های کوچک تغذیه می کند.
همچنین اکثر گونه های آنها دارای طول عمر بسیار زیادی هستند که گاهی به بیش از ۳۰ سال می رسد.
به وفور مشاهده می شود که به این جانوران عنوان «رتیل» گفته می شود که اشتباهی رایج است؛ واژه رتیل، نام عمومی گروه دیگری از عنکبوتیان بوده ( راسته Solifugae ) که با عنکبوت ها تفاوت های مشخصی دارند. با توجه به اینکه در ایران گونه ای بزرگ جثه از تارانتولا وجود نداشته و عنوان رتیل واژه ای قدیمی و بومی است گفتن آن به اعضای راسته Solifugae که گونه های متعددی از آنها از سراسر ایران شناخته شده است درست به نظر می رسد. [ ۱] [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵] [ ۶] [ ۷]
wiki: تارانتولا