تار و تنبک

لغت نامه دهخدا

تار و تنبک. [ رُ تُم ْ ب َ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) رجوع به تار و تمبک شود.

( اسم ) ۱- تار همراه تنبک ۲- آلات ضرب و نوازندگی آنچه نوازندگان با آنها زنند و نوازند.

(رُ تُ بَ ) (اِمر. ) ۱ - تار همراه تنبک . ۲ - آلات ضرب و نوازندگی .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید