تار و تمبک

لغت نامه دهخدا

تار و تمبک. [ رُ ت ُ ب َ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) تار و تنبک. آلات ضرب ونوازندگی. آنچه نوازندگان با آنها زنند و نوازند.

فرهنگ فارسی

( اسم ) ۱- تار همراه تنبک ۲- آلات ضرب و نوازندگی آنچه نوازندگان با آنها زنند و نوازند.

پیشنهاد کاربران

بپرس