تاذف. [ ذِ ] ( اِخ ) قریه ای است که بین حلب و بین آن چهار فرسنگ است ، از وادی بُطنان از ناحیه بُزاعة. امروءالقیس آنرا در شعر خویش آورده گوید : و یا رُب یوم صالح قد شهدته بتاذف ذات التل من فوق طرطرا. و بدان منسوب است ابوالماضی خلیفه... ( از معجم البلدان ). تأذف. [ ت َءْ ذِ ] ( اِخ ) رجوع به «تاذف » شود.
