تادیزی
لغت نامه دهخدا
تادیزی. [زی ی ] ( اِخ ) ابوعلی حسن بن ضحاک بن مطربن هناد تادیزی بخاری. وی از اسباطبن یسع روایت کند و ابوبکر محمدبن حسن مقری از او روایت دارد. وی به شعبان 326 هَ. ق. درگذشت. رجوع به معجم البلدان ( تادیزه ) و انساب سمعانی برگ 102 «ب » شود.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید