تأخیر حرکت در ژل. پروتئین ها ساختارهای کاملاً حجیمی هستند و پروتئینی که به ملکول های دی ان ای وصل می شود منجر به افزایش قابل توجهی در جرم ملکولی می شود. اگر این افزایش را بتوان تشخیص داد، قطعه دی ان ای حاوی محل اتصال پروتئین مشخص خواهد شد. در عمل می توان قطعه دی ان ای حامل پروتئین اتصالی را بواسطه حرکت کندتری که نسبت به دی ان ای فاقد پروتئین اتصالی دارد با ژل الکتروفورز مشخص کرد. این روش به عنوان تاخیر حرکت در ژل ( به انگلیسی: Gel retardation ) معرفی می شود که برای بررسی میان کنش پروتئین - دی ان ای مورد استفاده قرار می گیرد. در واقع با استفاده از این تکنیک می توان توالی های کنترلی موجود در دی ان ای را که محل اتصال پروتئین های تنظیمی می باشد، شناسایی کرد.
در آزمایش تاخیر حرکت در ژل، ناحیه ای از دی ان ای در فرادست ژن مورد مطالعه با اندونوکلئاز محدودکننده برش داده می شود و سپس با پروتئین تنظیمی مورد نظر مخلوط می گردد. قطعه برش داده شده ای که حاوی توالی کنترلی است با پروتئین تنظیمی کمپلکس تشکیل می دهد، در حالی که همه قطعات دیگر به صورت دی ان ای برهنه باقی می مانند. سپس برای تعیین جایگاه توالی کنترلی، محل قطعه ای که تاخیر حرکت در زل دارد روی نقشه حاصل از برش آنزیم محدودکننده مشخص می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر آزمایش تاخیر حرکت در ژل، ناحیه ای از دی ان ای در فرادست ژن مورد مطالعه با اندونوکلئاز محدودکننده برش داده می شود و سپس با پروتئین تنظیمی مورد نظر مخلوط می گردد. قطعه برش داده شده ای که حاوی توالی کنترلی است با پروتئین تنظیمی کمپلکس تشکیل می دهد، در حالی که همه قطعات دیگر به صورت دی ان ای برهنه باقی می مانند. سپس برای تعیین جایگاه توالی کنترلی، محل قطعه ای که تاخیر حرکت در زل دارد روی نقشه حاصل از برش آنزیم محدودکننده مشخص می شود.
wiki: تأخیر حرکت در ژل