لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱- جایی که در آن اسب را برای تمرین یا مسابقه دوانند. ۲- خطی که اسبهای دونده در اسب دوانی در آن می دوند پیست
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. (ورزش ) در مسابقات اسب سواری، خطی که اسب های دونده روی آن می دوند.
پیشنهاد کاربران
:تازیدن گاه اسب. دویدن گاه اسب. محل تاخت وتاز.
نمونه:در کلام دکتر شفیعی کدکنی آمده: باختر سو تاختگاهم ( آیینه ۱۱۰ )
نمونه:در کلام دکتر شفیعی کدکنی آمده: باختر سو تاختگاهم ( آیینه ۱۱۰ )