تاجیک ها ( تاجیکی: Тоҷик ) گروهی از مردمان ایرانی تبار و فارسی زبان هستند که در کشورهای تاجیکستان ، افغانستان ، ازبکستان ، چین و دیگر مناطق آسیای میانه زندگی می کنند. تاجیک ها در تاجیکستان به فارسی تاجیکی و در افغانستان به فارسی دری ، که شاخه هایی از زبان فارسی نو هستند ، گویش می کنند. اگرچه تاجیک ها قومیت اصلی تاجیکستان را تشکیل می دهند، اما تعداد تاجیک ها در افغانستان بیشتر است و در ازبکستان نیز یک اقلیت «بزرگ» محسوب می شوند.
... [مشاهده متن کامل]
مردمان باستانی ایرانی چون سغدی ها، خوارزمی ها، باختری ها، تخارها، سکاها، ماساگت ها و سایر اقوام ایرانی شرقی از هزاره دوم پیش از میلاد در سرزمین های آسیای میانه حضور داشته اند؛ با این حال دولت سامانیان اغلب به عنوان سرآغاز دولت ملت تاجیکی در نظر گرفته می شود. اغلب تاجیک ها امیر اسماعیل سامانی را بنیانگذار تاجیکستان می دانند. اصل و نسب دودمان سامانیان به خاندان مهران و بهرام چوبین می رسد. مردم تاجیک از نظرِ زبان، فرهنگ و تاریخ بسیار نزدیک و شبیه به فارسی زبانان ایران هستند. تاجیک های چین با وجود این که به نام تاجیک شناخته می شوند به زبان های ایرانی شرقی صحبت می کنند و از تاجیک های فارسی زبان متمایزند.
نام های دیگر برای مردمِ تاجیک، فارسی، پارسیوان یا پارسی بان و دهقان ( به تاجیکی: Деҳқон ) است. دهقان در قدیم به ایرانی اصیلِ صاحبِ ملک و زمین اعم از ده نشین و شهرنشین گفته می شده و مقابلِ تازی و بری پنداشته می شده که چادرنشین و بدوی بودند.
در مورد واژه تاجیک و خاستگاه آن کاوشهای فراوانی صورت گرفته است. ولی آنچه بیشترطرف توجه اکثریت پژوهشگران واقع است، اینست که واژه تاجیک نام قبایل «داها» بوده، پارت ها و اشکانیان «دئی»، «تاجیک» و «دجیک» خوانده شده اند. برخی دیگر شواهدی دارند که تاجیک نامی است که ترکها بر آریائیان نهاده اند. از آنجا که آریاییان پارسیگوی کلاهی تاج مانند بر سر می نهادند، ایشانرا تاجی و یا تجیگ نامیده اند. گروهی واژه تاجیک را از «تای» اسخراج کرده، هم ریشه با کلمه یونانی «تگاس» به معنای پیشوا و «ددیک» ذکر کرده اند. از ریشه «تژی» زبان سکایی یادآوری گردیده است. بمعنی صفت منسوب به واژه «تاج» نیز آمده است.
... [مشاهده متن کامل]
مردمان باستانی ایرانی چون سغدی ها، خوارزمی ها، باختری ها، تخارها، سکاها، ماساگت ها و سایر اقوام ایرانی شرقی از هزاره دوم پیش از میلاد در سرزمین های آسیای میانه حضور داشته اند؛ با این حال دولت سامانیان اغلب به عنوان سرآغاز دولت ملت تاجیکی در نظر گرفته می شود. اغلب تاجیک ها امیر اسماعیل سامانی را بنیانگذار تاجیکستان می دانند. اصل و نسب دودمان سامانیان به خاندان مهران و بهرام چوبین می رسد. مردم تاجیک از نظرِ زبان، فرهنگ و تاریخ بسیار نزدیک و شبیه به فارسی زبانان ایران هستند. تاجیک های چین با وجود این که به نام تاجیک شناخته می شوند به زبان های ایرانی شرقی صحبت می کنند و از تاجیک های فارسی زبان متمایزند.
نام های دیگر برای مردمِ تاجیک، فارسی، پارسیوان یا پارسی بان و دهقان ( به تاجیکی: Деҳқон ) است. دهقان در قدیم به ایرانی اصیلِ صاحبِ ملک و زمین اعم از ده نشین و شهرنشین گفته می شده و مقابلِ تازی و بری پنداشته می شده که چادرنشین و بدوی بودند.
در مورد واژه تاجیک و خاستگاه آن کاوشهای فراوانی صورت گرفته است. ولی آنچه بیشترطرف توجه اکثریت پژوهشگران واقع است، اینست که واژه تاجیک نام قبایل «داها» بوده، پارت ها و اشکانیان «دئی»، «تاجیک» و «دجیک» خوانده شده اند. برخی دیگر شواهدی دارند که تاجیک نامی است که ترکها بر آریائیان نهاده اند. از آنجا که آریاییان پارسیگوی کلاهی تاج مانند بر سر می نهادند، ایشانرا تاجی و یا تجیگ نامیده اند. گروهی واژه تاجیک را از «تای» اسخراج کرده، هم ریشه با کلمه یونانی «تگاس» به معنای پیشوا و «ددیک» ذکر کرده اند. از ریشه «تژی» زبان سکایی یادآوری گردیده است. بمعنی صفت منسوب به واژه «تاج» نیز آمده است.
