تاج ستان. [ س َ/ س ِ ] ( نف مرکب ) گیرنده تاج از شاهان. سلب کننده ٔتاج و تخت. || پادشاه پیروز. شاه فاتح. غالب || شاهنشاه. پادشاه بزرگ : خسرو اقلیم بخش ، تاج ستان ملوک رستم خورشیدرخش ، مالک جان ملوک.خاقانی.اقلیم بخش و تاج ستان ملوک عصرشاهی که عید عصر ملوک است مخبرش.خاقانی.گرچه به شمشیر صلابت پذیرتاج ستان آمدی و تخت گیر.نظامی.