تاج ده. [ دِه ْ ] ( نف مرکب ) پادشاهی ده. بزرگ گرداننده. ارجمندکننده : وی بصدای صریر خامه جانبخش توتاج ده اردشیر تخت نه اردوان.خاقانی.باج ستان ملوک تاج ده انبیاکز در او یافت عقل خط امان از عقاب .خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 45 ).ای گهر تاج فرستادگان تاج ده گوهر آزادگان.نظامی.کمر دزد را دانم از تاج ده.نظامی.