تاج بن محمود. [ ج ِن ِ م َ ] ( اِخ ) تاج الدین العجمی الاصفهندی الشافعی. ساکن حلب ، در حدود سال 727 هَ. ق. متولد شد، از ایران به حلب رفت و از آنجا روی به حجاز آورد پس از ادای مراسم حج به حلب باز گشت و در «راحیه » سکونت گزید وبتدریس نحو پرداخت و «حاوی » را نیز درس داد و او پیشوایی پرهیزکار و مجرد بود و از امور دنیوی کناره می گرفت. شرحی بر «محرر» نگاشت و شرحی بر «الفیه » ابن مالک نوشت که چندان حائز اهمیت نیست و تصدی امور طلاب را داشت و متصدی فتوی نیز بود. صبح تا ظهر در جامع «کبیر» بدرس گفتن اشتغال داشت و از ظهر تا عصر در جامع «منکلی بغا» و از عصر تا مغرب در «رواحیه » به فتوی اشتغال داشت و گاهی در فتوی توهمی باو دست میداد و در فتنه ای اسیر گشت و ابراهیم صاحب «شماخی » او را ازامیر تیمور باز خرید و او را با احترام بشهر وارد کرد. در آنجا ببود تا ماه ربیع الاول سال 807 هَ. ق. درگذشت و خطیب ناصریه از شاگردان اوست. ( از تاریخ حلب ج 5 ص 142 ). صاحب روضات الجنات آرد: گویا اصفهانی است و شرح حالش در «تقریب » ابن حجر ذکر شده است و همراه «لتکیه » اسیر شد و همشهریانش او را بشهر برگردانیدند و از محضروی استفاده می کردند و نیز گوید که او خط نداشت. ( روضات ص 59 در ذیل ترجمه احمد اصفهانی ).
