تاج بر

لغت نامه دهخدا

تاج بر. [ ب َ ] ( اِ مرکب ) معرب تاجور و عرب آنرا جمع بسته و تجاوره استعمال کرده است «عدی بن زید» گوید:
بعد بنی تبع نخاورة
قد اطمأنت بها مرازبها
( المعرب جوالیقی ص 319 ).
مصحح در حاشیه همین صفحه گوید: «سخو»در نسخه چاپ «لایپزیک » تجاوره را جمع تاجور شناخته ولی این صحیح نیست و این کلمه تصحیفی از «نخاوره » می باشد که از «بنی تبع» بوده اند و این معنی از قصیده آشکار می شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس