تاج الدین یِلدوز[ ۱] یک غلام ترک سلسله غوریان بود که پس از مرگ سلطان معزالدین محمد، حاکم غزنی شد اما همچنان سلطنت غوریان را به رسمیت می شناخت.
پس از مرگ سلطان معزالدین محمد، دو دسته در پادشاهی غوریان پدید آمدند. دسته ای از غلام های ترک که از غیاث الدین محمود برادرزاده معزالدین پشتیبانی می کردند، در حالی که گروه دیگر شامل سپاهیان بومی ایرانی بودند که از حاکم غوریان بامیان، بهاءالدین سام دوم، حمایت می کردند.
اما بهاءالدین سام دوم پس از چند روز درگذشت و همین امر باعث شد تا سربازان ایرانی از دو پسرش جلال الدین علی و علا الدین محمد حمایت کنند. غیاث اما در جریان مبارزه پیروز شد و حاکم فیروزکوه شد. در همین حال، یلدوز غزنی را از حاکمان غوریان بامیان گرفت، اما اندکی بعد سلطنت غیاث الدین را به رسمیت شناخت. غیاث الدین که از تسلط تاج الدین بر غزنی خوشحال نبود و جرأت نداشت غور را بدون محافظت بگذارد، از علاءالدین محمد خوارزمشاه کمک خواست. اما علاءالدین محمد در عوض به قلمروهای غیاث الدین حمله کرد و بلخ و تِرمِذ را تصرف نمود.
در سال ۱۲۰۸ قطب الدین ایبک والی نیمه مستقل غوری هند به غزنی حمله و آن را اشغال کرد، اما چهل روز بعد، از یلدوز شکست خورد. در سال ۱۲۱۴، یلدوز علاءالدین آتسز را کشت و پسر عموی او، علا الدین علی را به عنوان دست نشانده خود بر تخت غوریان نشاند. اما یک سال بعد، محمد دوم فیروزکوه را فتح کرد و علاءالدین علی را به اسارت گرفت. او اندکی بعد به سوی غزنی لشکر کشید و در آنجا قاطعانه یلدوز را شکست داد و او به پنجاب گریخت و لاهور را از ناصرالدین قباچه تصرف کرد.
یلدوز بعداً با حاکم ترک ایلتتمش جنگید و به عنوان وارث معزالدین محمد ادعای تاج و تخت دهلی کرد. ایلتتمش امتناع کرد و گفت:
دو سپاه در ژانویه ۱۲۱۶ در تاراین با هم ملاقات کردند. یلدوز شکست خورد و توسط ایلتتمش دستگیر شد و پس از گرداندن در خیابان های دهلی به بدایون فرستاده شد و در همان سال به قتل رسید. پس از سرنگونی یلدوز ، قباچه دوباره لاهور را اشغال کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپس از مرگ سلطان معزالدین محمد، دو دسته در پادشاهی غوریان پدید آمدند. دسته ای از غلام های ترک که از غیاث الدین محمود برادرزاده معزالدین پشتیبانی می کردند، در حالی که گروه دیگر شامل سپاهیان بومی ایرانی بودند که از حاکم غوریان بامیان، بهاءالدین سام دوم، حمایت می کردند.
اما بهاءالدین سام دوم پس از چند روز درگذشت و همین امر باعث شد تا سربازان ایرانی از دو پسرش جلال الدین علی و علا الدین محمد حمایت کنند. غیاث اما در جریان مبارزه پیروز شد و حاکم فیروزکوه شد. در همین حال، یلدوز غزنی را از حاکمان غوریان بامیان گرفت، اما اندکی بعد سلطنت غیاث الدین را به رسمیت شناخت. غیاث الدین که از تسلط تاج الدین بر غزنی خوشحال نبود و جرأت نداشت غور را بدون محافظت بگذارد، از علاءالدین محمد خوارزمشاه کمک خواست. اما علاءالدین محمد در عوض به قلمروهای غیاث الدین حمله کرد و بلخ و تِرمِذ را تصرف نمود.
در سال ۱۲۰۸ قطب الدین ایبک والی نیمه مستقل غوری هند به غزنی حمله و آن را اشغال کرد، اما چهل روز بعد، از یلدوز شکست خورد. در سال ۱۲۱۴، یلدوز علاءالدین آتسز را کشت و پسر عموی او، علا الدین علی را به عنوان دست نشانده خود بر تخت غوریان نشاند. اما یک سال بعد، محمد دوم فیروزکوه را فتح کرد و علاءالدین علی را به اسارت گرفت. او اندکی بعد به سوی غزنی لشکر کشید و در آنجا قاطعانه یلدوز را شکست داد و او به پنجاب گریخت و لاهور را از ناصرالدین قباچه تصرف کرد.
یلدوز بعداً با حاکم ترک ایلتتمش جنگید و به عنوان وارث معزالدین محمد ادعای تاج و تخت دهلی کرد. ایلتتمش امتناع کرد و گفت:
دو سپاه در ژانویه ۱۲۱۶ در تاراین با هم ملاقات کردند. یلدوز شکست خورد و توسط ایلتتمش دستگیر شد و پس از گرداندن در خیابان های دهلی به بدایون فرستاده شد و در همان سال به قتل رسید. پس از سرنگونی یلدوز ، قباچه دوباره لاهور را اشغال کرد.
wiki: تاج الدین یلدوز