تاثیر هوش مصنوعی بر کارگران شامل کاربردهایی مانند بهبود ایمنی و سلامت کارگران و خطرات احتمالی است که باید کنترل شوند.
یکی از کاربردهای بالقوه استفاده از هوش مصنوعی از بین بردن خطرات با حذف انسان ها از موقعیت های خطرناک است که ریسک استرس، کار بیش از حد یا آسیب های اسکلتی عضلانی را شامل می شوند. همچنین می توان از تحلیل های پیش بینی کننده برای شناسایی شرایطی استفاده کرد که ممکن است منجر به خطراتی مانند خستگی، آسیب های فشاری مکرر یا قرار گرفتن در معرض مواد سمی شود که منجر به مداخلات زودتر شود. یکی دیگر از این موارد، ساده سازی گردش های کاری ایمنی و سلامت محیط کار از طریق خودکار کردن وظایف تکراری، افزایش برنامه های آموزشی ایمنی از طریق واقعیت مجازی، یا شناسایی و گزارش مواردی که نیاز به تماس نزدیک دارند.
زمانی که هوش مصنوعی در محل کار استفاده می شود، احتمال خطرات جدیدی را نیز شامل می شود. این خطرات ممکن است ناشی از تکنیک های یادگیری ماشینی باشند که منجر به رفتار غیرقابل پیش بینی و غیر قابل تشخیص در تصمیم گیری هوش مصنوعی می شود، یا از مسائلی مانند امنیت رایانه و حریم خصوصی اطلاعات نشات بگیرد. بسیاری از خطرات هوش مصنوعی به دلیل پتانسیل آن برای ایجاد تغییرات در محل کار ، روانی - اجتماعی هستند. این خطرات شامل تغییر در مهارت های مورد نیاز کارگران، افزایش نظارت منجر به مدیریت خرد ، الگوریتم هایی که به طور ناخواسته یا عمدی از تعصب های نامطلوب انسانی تقلید می کنند و در عوض مقصر دانستن اپراتور انسانی به جای خطاهای ماشین است. هوش مصنوعی همچنین ممکن است به خطرات فیزیکی مانند برخورد انسان و ربات و خطرات ارگونومی رابط های کنترلی و تعاملات انسان و ماشین منجر شود. کنترل های خطر شامل اقدامات امنیت رایانه ای و حفظ حریم خصوصی اطلاعات، ارتباط و شفافیت با کارگران در مورد استفاده از داده ها و محدودیت های روی همرُبات ها است.
از منظر ایمنی و سلامت محل کار، تنها هوش مصنوعی «ضعیف» یا «باریک» که برای یک کار خاص طراحی شده است مناسب است، بخاطراینکه نمونه های زیادی در حال حاضر در حال استفاده هستند یا در آینده نزدیک انتظار می رود مورد استفاده قرار گیرند. هوش مصنوعی «قوی» یا «جامع» در آینده نزدیک انتظار نمی رود که قابل اجرا باشد و بحث در مورد خطرات استفاده از آن به جای متخصصان بهداشت صنعتی در حیطه اختیارات آینده پژوهان و فیلسوفان است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از کاربردهای بالقوه استفاده از هوش مصنوعی از بین بردن خطرات با حذف انسان ها از موقعیت های خطرناک است که ریسک استرس، کار بیش از حد یا آسیب های اسکلتی عضلانی را شامل می شوند. همچنین می توان از تحلیل های پیش بینی کننده برای شناسایی شرایطی استفاده کرد که ممکن است منجر به خطراتی مانند خستگی، آسیب های فشاری مکرر یا قرار گرفتن در معرض مواد سمی شود که منجر به مداخلات زودتر شود. یکی دیگر از این موارد، ساده سازی گردش های کاری ایمنی و سلامت محیط کار از طریق خودکار کردن وظایف تکراری، افزایش برنامه های آموزشی ایمنی از طریق واقعیت مجازی، یا شناسایی و گزارش مواردی که نیاز به تماس نزدیک دارند.
زمانی که هوش مصنوعی در محل کار استفاده می شود، احتمال خطرات جدیدی را نیز شامل می شود. این خطرات ممکن است ناشی از تکنیک های یادگیری ماشینی باشند که منجر به رفتار غیرقابل پیش بینی و غیر قابل تشخیص در تصمیم گیری هوش مصنوعی می شود، یا از مسائلی مانند امنیت رایانه و حریم خصوصی اطلاعات نشات بگیرد. بسیاری از خطرات هوش مصنوعی به دلیل پتانسیل آن برای ایجاد تغییرات در محل کار ، روانی - اجتماعی هستند. این خطرات شامل تغییر در مهارت های مورد نیاز کارگران، افزایش نظارت منجر به مدیریت خرد ، الگوریتم هایی که به طور ناخواسته یا عمدی از تعصب های نامطلوب انسانی تقلید می کنند و در عوض مقصر دانستن اپراتور انسانی به جای خطاهای ماشین است. هوش مصنوعی همچنین ممکن است به خطرات فیزیکی مانند برخورد انسان و ربات و خطرات ارگونومی رابط های کنترلی و تعاملات انسان و ماشین منجر شود. کنترل های خطر شامل اقدامات امنیت رایانه ای و حفظ حریم خصوصی اطلاعات، ارتباط و شفافیت با کارگران در مورد استفاده از داده ها و محدودیت های روی همرُبات ها است.
از منظر ایمنی و سلامت محل کار، تنها هوش مصنوعی «ضعیف» یا «باریک» که برای یک کار خاص طراحی شده است مناسب است، بخاطراینکه نمونه های زیادی در حال حاضر در حال استفاده هستند یا در آینده نزدیک انتظار می رود مورد استفاده قرار گیرند. هوش مصنوعی «قوی» یا «جامع» در آینده نزدیک انتظار نمی رود که قابل اجرا باشد و بحث در مورد خطرات استفاده از آن به جای متخصصان بهداشت صنعتی در حیطه اختیارات آینده پژوهان و فیلسوفان است.
