تاتوله

لغت نامه دهخدا

تاتوله. [ ل َ / ل ِ ] ( اِ ) گیاه و درختی زهرناک.اسم فارسی جوزماثل ، گوزماثل. رجوع به تاتوره شود.

( اسم ) ۱- ریسمانی که بر پای اسب و استر گذارند.

= تاتوره۲

/taatoole/ از انواع گیاهان است

تاتوله و تاطوله. شراب و مسکرات را و بُرْش را خصوصاً می گویند.