تاتاری

/tAtAri/

معنی انگلیسی:

of tartary

لغت نامه دهخدا

تاتاری. ( ص نسبی ) منسوب به تاتار. رجوع به تاتار شود.
- اسب تاتاری ؛ اسبهای تند رو را گویند. ترّ؛ اسب تاتاری تیزرو.جورف ؛ اسب تاتاری تیزرو ( منتهی الارب ).
- چشم تاتاری ؛ چشم مورب و تنگ :
گفت کای تنگ چشم تاتاری
صید ما را بچشم می ( در ) ناری ؟

نظامی ( هفت پیکر ص 109 ).

- زبان تاتاری ؛ زبانی است از گروه زبانهای ملتصق. رجوع به ایران باستان ص 11 شود.
- مشک تاتاری ؛مشکی که از ملک تاتار آرند. مشک بسیار خوب :
برده رونق به تیزبازاری
تار زلفش ز مشک تاتاری.

نظامی.

چنانکه تا بقیامت کسی نشان ندهد
بجز دهان فرنگی و مشک تاتاری.

سعدی.

رجوع به تتری شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - منسوب به تاتار از مردم تاتار. ۲- زبان تاتاران . یا اسب تاتاری . ۱- اسبی که در زمین تاتار نشو نما کند. ۲ - اسب تیز رو. یا مشک تاتاری . مشکی که از بلاد تاتار آورند و آن بسیار نیک است .