تاتارهای لیپکا ( لیپکا - تلفظ نادرست لیتوانی، شناخته شده همچنین به عنوان تاتارهای لیتوانیایی؛ همچنین - تاتارهای لهستانی، تاتارهای لهستانی - لیتوانیایی، لیپکووی، لیپچانی، مولیمی، لیتوووس توتوریایی ) یک گروه قومی ترکی هستند که نخست در دوک نشین عظمای لیتوانی در آغاز قرن چهاردهم سکنی گزیدند. اولین مهاجران تاتار سعی کردند مذهب شمن باورانه خود را حفظ کنند و در میان لیتوانیایی های غیر مسیحی پناه جستند. در اواخر قرن چهاردهم، موج دیگری از تاتارها - این بار، مسلمانان، توسط ویتائوتاس بزرگ به این دوک نشین عظمی دعوت شدند. این تاتارها ابتدا در خود لیتوانی در اطراف ویلنیوس، تراکای، هرودنا و کاوناس ساکن شدند و بعداً به سایر بخش های دوک نشین عظمی که بعداً بخشی از مشترک المنافع لهستان - لیتوانی شد پراکنده شدند. این مناطق شامل بخش هایی از لیتوانی، بلاروس و لهستان امروزی است. آنها از همان ابتدای استقرار خود در لیتوانی به تاتارهای لیپکا معروف بودند. با این که دین خود را حفظ کردند، سرنوشت خود را با سرنوشت مشترک المنافع لهستان - لیتوانی عمدتاً مسیحی متحد کردند. از نبرد گرونوالد به بعد، هنگ های سواره نظام سبُک تاتار لیپکا در همه لشکرکشی های مهم لیتوانی و لهستان شرکت کردند.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه تاتارهای لیپکا را می توان به ایالت های بازمانده از اردوی زرین، خانات کریمه و خانات کازان ردیابی کرد. آنها در ابتدا به عنوان یک طبقه نظامی نجیب زاده خدمت می کردند، اما بعداً به شهرنشینانی تبدیل شدند که به دلیل صنایع دستی، اسب و مهارت های باغبانی شان شهرت داشتند. آنها در طول قرن ها در برابر همسان سازی مقاومت کردند و سبک زندگی سنتی خود را حفظ کردند. با این که آنها بسیار به دین خود وابسته بودند، با گذشت زمان زبان اصلی تاتاری خود، از گروه زبان های ترکی کیپچاک را از دست دادند و اکثراً بلاروسی، لیتوانیایی و لهستانی را اختیار کردند. هنوز گروه های کوچکی از تاتارهای لیپکا در بلاروس، لیتوانی و لهستان امروزی و همچنین جوامع آنها در ایالات متحده زندگی می کنند.
امروزه حدود ۱۰۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ تاتار لیپکا در نواحی سابق مشترک المنافع لهستان - لیتوانی وجود دارد. اکثریت نوادگان خانواده های تاتار در لهستان می توانند نسب خود به نجیب زادگان مشترک المنافع اولیه لهستان - لیتوانی برسانند. تاتارهای لیپکا در شمال شرقی لهستان، بلاروس، لیتوانی، جنوب شرقی لتونی و اوکراین سکونت گاه داشتند. امروزه اکثر آنها در لهستان، لیتوانی و بلاروس ساکن هستند. اکثر تاتارهای لیپکا ( ۸۰٪ ) در صفوف اشراف در کشورهای مشترک المنافع لهستان - لیتوانی همسانسازی شدند، در حالی که برخی از تاتارهای نجیب زاده فرودست تر با روستاییان و دهقانان بلاروس، لهستانی، اوکراینی و لیتوانیایی همسانسازی شدند.
... [مشاهده متن کامل]
ریشه تاتارهای لیپکا را می توان به ایالت های بازمانده از اردوی زرین، خانات کریمه و خانات کازان ردیابی کرد. آنها در ابتدا به عنوان یک طبقه نظامی نجیب زاده خدمت می کردند، اما بعداً به شهرنشینانی تبدیل شدند که به دلیل صنایع دستی، اسب و مهارت های باغبانی شان شهرت داشتند. آنها در طول قرن ها در برابر همسان سازی مقاومت کردند و سبک زندگی سنتی خود را حفظ کردند. با این که آنها بسیار به دین خود وابسته بودند، با گذشت زمان زبان اصلی تاتاری خود، از گروه زبان های ترکی کیپچاک را از دست دادند و اکثراً بلاروسی، لیتوانیایی و لهستانی را اختیار کردند. هنوز گروه های کوچکی از تاتارهای لیپکا در بلاروس، لیتوانی و لهستان امروزی و همچنین جوامع آنها در ایالات متحده زندگی می کنند.
امروزه حدود ۱۰۰۰۰ تا ۱۵۰۰۰ تاتار لیپکا در نواحی سابق مشترک المنافع لهستان - لیتوانی وجود دارد. اکثریت نوادگان خانواده های تاتار در لهستان می توانند نسب خود به نجیب زادگان مشترک المنافع اولیه لهستان - لیتوانی برسانند. تاتارهای لیپکا در شمال شرقی لهستان، بلاروس، لیتوانی، جنوب شرقی لتونی و اوکراین سکونت گاه داشتند. امروزه اکثر آنها در لهستان، لیتوانی و بلاروس ساکن هستند. اکثر تاتارهای لیپکا ( ۸۰٪ ) در صفوف اشراف در کشورهای مشترک المنافع لهستان - لیتوانی همسانسازی شدند، در حالی که برخی از تاتارهای نجیب زاده فرودست تر با روستاییان و دهقانان بلاروس، لهستانی، اوکراینی و لیتوانیایی همسانسازی شدند.
