تاتارا

تاتارا (کوره). tatara ( 鑪؟ ) کوره سنتی ژاپنی است که برای ذوب آهن و فولاد استفاده می شد. این کلمه بعدها در معنای ساختمانی که کوره در آن قرار دارد به کارمی رفت. فولاد سنتی در ژاپن از شن و ماسه آهن داز و به روشی خاصی به نام روش تاتارا ساخته می شد. [ ۱]
در اولین فرایند تولید فولاد در ژاپن از سنگ آهن استفاده می شد. فرایند ساخت فولاد تاتارا با استفاده از شن و ماسه آهن دار در استان کیبی انجام می شد که بعدها، مبدأ مدرسه شمشیرسازی بیزن شد. کیبی روی یک مسیر تجاری مهم قرار داشت که در سرتاسر ژاپن کشیده شده بود، و همیشه ناحیه بزرگ تولید سنگ آهن بود. در حدود اواسط قرن ششم، فولادسازی با استفاده از شن و ماسه آهن دار از کیبی به نقاط مختلف ژاپن گسترش یافت. در غرب ژاپن از یک کوره جعبه ای شکل متفاوت از سبک چینی و کره ای برای تصفیه آهن استفاده می شد و در شرق ژاپن نیز از یک کوره جعبه ای شکل و هم یک کوره عمودی منحصر به فرد ژاپنی استفاده می شد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
در قرون وسطی، کوره ها برای تولید فولاد بیشتر و دارای کیفیت بالاتر گسترش یافته و بزرگ تر شدند. برای تولید تاماهاگانه مطلوب مهم است که تمام رطوبت آن از بین برود. برای همین، تأسیسات زیرزمینی عظیم و پیچیده ای نیز برای گرم نگه داشتن کوره و کاهش رطوبت مورد استفاده قرار گرفتند. علاوه بر این، از روش جدیدی برای جمع آوری شن و ماسه آهن به نام کانا ناگاشی ( 鉄穴流 ) که می توانست شن و ماسه آهن بیشتری را از آبراه ها جمع آوری کند، استفاده شد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]
در دوره ادو، فولادسازی تاتارا بهبود یافت و مانند فولادسازی تاتارای امروزی در ژاپن شد. فولادسازی تاتارا در ساختمانی به نام تاکادونو ( 高殿 ) انجام می شد. فضایی به نام هوندوکو ( 本床 ) که در آن زغال چوب گذاشته می شد و فضایی به نام کوبون ( 小舟 ) که دارای شکافی تونل مانند بود، در زیر کوره فولادسازی نصب می شدند و ساختار زیرزمینی که با نام هوندوکو زوری ( 本床釣り ) را کامل می کردند. در اواخر دهه ۱۶۰۰، فولادسازی تاتارا به کمک یک اختراع انقلابی تغییر کرد. یک دمنده با پا به نام تمبین فویگو ( 天秤鞴 ) که می تواند مقدار زیادی هوا را به داخل کوره بدمد تا دمای آن افزایش یابد. در نتیجه می توان فولاد را با کیفیت بالاتر و مقادیر بیشتر تولید کرد. [ ۲] [ ۳] [ ۴] [ ۵]