تابسه

لغت نامه دهخدا

تابسه. [ ب َ س َ / س ِ ] ( اِ ) چراگاه پر آب و علف را گویند. ( برهان ) ( آنندراج ) ( فرهنگ جهانگیری ) ( انجمن آرا ). چراگاه سبز و خرم ، مرتع. رجوع به چراگاه شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس