تابر

لغت نامه دهخدا

تأبر. [ ت َ ءَب ْ ب ُ ] ( ع مص ) گشن پذیرفتن خرما. ( تاج المصادر بیهقی ) ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( زوزنی ) ( از اقرب الموارد ): تأبر النخل ؛ پذیرفت خرمابن بار رایعنی گشن و اصلاح را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

گشن پذیرفتن خرما

گویش مازنی

/taabar/ از روستاهای علی آبادکتول & زمین شیب دار سراشیبی تند - زمین آفتاب گیر

پیشنهاد کاربران

بپرس