تاب و توش. [ ب ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) وسایل زندگی. اسباب معیشت : ز تنگ عیشی بی تاب و توش گشته چو مورز ناتوانی بی دست و پای مانده چو مار.مختاری.