تاب اوری اقلیمی

تاب آوری اقلیمی. تاب آوری آب وهوا ( به انگلیسی: Climate resilience ) به عنوان «ظرفیت اجتماعی، اقتصادی و بوم شناختی برای مقابله با یک رویداد یا روند یا اختلال خطرناک» تعریف می شود. این کار با "پاسخ دادن یا سازماندهی دوباره به روش هایی انجام می شود که عملکرد، هویت و ساختار اساسی آنها ( و همچنین تنوع زیستی در مورد اکوسیستم ها ) حفظ شود و در عین حال ظرفیت سازگاری، یادگیری و دگرگونی نیز حفظ شود. :   SPM - 5  تمرکز اصلی افزایش انعطاف پذیری آب و هوا، کاهش آسیب پذیری آب وهوایی است که جوامع و کشورها در حال حاضر با توجه به اثرات متعدد تغییرات آب وهوایی دارند. [ ۱] در حال حاضر، تلاش های تاب آوری آب وهوا شامل استراتژی های اجتماعی، اقتصادی، فناوری و سیاسی است که در تمام مقیاس های جامعه اجرا می شوند. تاب آوری کشاورزی مفهومی است که اخیرا در مدیریت منابع آب به آن پرداخته شده است و از بین راهکارهای موجود، مدیریت عرضه و تقاضا به عنوان موثرترین راهکار جهت افزایش تاب آوری کشاورزی شناخته شده است. [ ۲] از اقدام جامعه محلی گرفته تا معاهده های جهانی، پرداختن به تاب آوری آب و هوا در اولویت قرار گرفته است، اگرچه می توان ادعا کرد که میزان چشمگیری از این نظریه هنوز به عمل تبدیل نشده است. [ ۳] با وجود این، یک جنبش قوی و همیشه در حال رشد وجود دارد که توسط نهادهای محلی و ملی به طور یکسان در جهت ایجاد و بهبود تاب آوری آب و هوا ایجاد می شود.