تائوئیسم در کره

تائوئیسم یا «دو» اولین فلسفه رسمی مردم کره است که چندین هزار سال را در بر می گیرد.
تائوئیسم در کره معمولاً به عنوان «موضوعی ادبی» مورد توجه بوده است.
برخی از محققان مدرن خواستار تعریف گسترده تر تائوئیسم و ارزش گذاری های مثبت آن هستند.
تائوئیسم اولین بار در سال ۶۲۴ وارد کره شد. امپراتور گائوزو، بنیانگذار سلسله تانگ چین ، ادیب و واعظ تائوئیست، لائوزی و ژوانگ زی را به پادشاهی گوگوریو فرستاد. اینها مشتاقانه مورد استقبال پادشاه گوگوریو و وزیرش یون گائسومون قرار گرفتند. معابد بودایی در نهایت به معابد تائوئیستی تبدیل شدند. با این حال، این شور و شوق تنها ۳۰ سال به طول انجامید. نمادهای تائوئیستی در نقاشی های دیواری مقبره گوگوریو در نزدیکی کانگسو، پییونگان - دو یافت می شود.
در اواسط دوره سلسله گوریو، بودیسم بر کره تسلط یافت و سایر ادیان و فلسفه ها از جمله تائوئیسم را دربر گرفت.
در باکجه، تائوئیسم در برخی از رساله ها به طور گذرا ذکر شده است، و مانند سایر پادشاهی های کره جا افتاده است.
تائوئیسم سیلا بر تمرین و آموزش ذهن یا خود انضباطی متمرکز بوده است.
در قرن ۱۶ تا ۱۸، تائوئیسم شکوفا شد، به عنوان اهل ادب، راهبان، علمای خصوصی ( ساریم ) ، و حتی زنان، به مراقبه تائوئیستی پرداخته و حکایتی از معاصران و نیاکان تائوئیست خود تهیه کردند. مهم ترین این گزارش ها که تا به امروز شناخته شده اند، چهار زندگی نامه، حکایتی از جاودانه ها ( ساسون چون ) در نوشته های گردآوری شده هیو گیون ( ۱۵۶۹–۱۶۱۸ ) ، توسط چو یو جوک است. [ ۱]
از اواخر سلسله چو سون، تائوئیسم نه تنها توسط دربار سلطنتی کره، کنفوسیوس ها، و بودایی ها، بلکه در کل جامعه نیز به حاشیه رانده شده است. با توجه به چنین تاریخی، امروزه تنها تعداد انگشت شماری تائوئیست در سراسر کره وجود دارند.
تائوئیسم، شمنیسم، کنفوسیوس و بودایی در جهان بینی کره ای به هم گره خورده اند.
شواهدی از احیای تائوئیست را می توان در Tanjeon Hoheup , Tonghak و Kouk Sun Do مشاهده کرد.
علامت تائوئیستی با حروف چینی su ( طول عمر ) و bok ( خوشبختی ) بسیاری از کالاهای روزمره، از قاشق گرفته تا جا بالشی را امروزه در کره تزئین می کنند.
نماد تائوئیست Taegeuk در پرچم کره جنوبی برجسته شده است. [ ۲] و Chondoism دین کره ای است که حضور بیشتری در کره شمالی دارد.