تا زدن مرطوب

تا زدن مرطوب یک تکنیک اوریگامی است که توسط آکیرا یوشیزاوا ساخته شده و از آب برای مرطوب کردن کاغذ استفاده می کند تا بتوان به راحتی آن را دستکاری کرد. این روند عنصری از مجسمه سازی را به اوریگامی اضافه می کند، که در غیر این صورت کاملاً هندسی است. تاشو خیس اغلب توسط استادان حرفه ای برای اوریگامی غیر هندسی مانند حیوانات استفاده می شود. تاهای های مرطوب معمولاً کاغذهای ضخیم تری نسبت به آنچه برای اوریگامی طبیعی استفاده می شود، دارند تا اطمینان حاصل شود که کاغذ پاره نمی شود.
یکی از برجسته ترین استادان از روش تا زدن مرطوب، اریک جویسل است که در زمینه حیوانات اوریگامی، انسان و موجودات افسانه ای تخصص داشت. او همچنین ماسک های اوریگامی ایجاد کرد. استادهای دیگری که از این روش استفاده می کنند رابرت جی لنگ و جان مونترول هستند.
روند تا زدن مرطوب به استادکاران این اجازه را می دهد تا شکل خمیده را به راحتی حفظ کند. همچنین تعداد چین و چروک ها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد. تا زدن مرطوب به دلیل فرایندی به نام سایزبندی، باعث افزایش سفتی و ساختار می شود. سایزینگ چسبی محلول در آب است که معمولاً متیل سلولز یا متیل استات است و ممکن است در حین ساخت کاغذ به آن اضافه شود. با خشک شدن کاغذ، پیوندهای شیمیایی الیاف کاغذ به هم محکم می شوند که در نتیجه ورق نازک تر و محکم تری ایجاد می شود. به منظور مرطوب کردن کاغذ، یک هنرمند به طور معمول ورق را با یک پارچه مرطوب پاک می کند. میزان رطوبت اضافه شده به کاغذ بسیار مهم است زیرا مقدار بسیار کمی باعث خشک شدن سریع کاغذ و بازگشت آن به حالت اولیه قبل از اتمام تا زدن می شود، در حالی که مقدار زیاد آن لبه های کاغذ را از بین می برد. [ ۱]