تئوفوبوس ( به یونانی: Θεόφοβος ) یا نصر، از فرماندهان خرمیان غرب ایران بود که پس از شکست خرمیان ناحیه جبال به روم شرقی پناهنده شد و همراه با هزاران نفر از خرمیانی که به بیزانس گریخته بودند واحد نیرومند پارسیان را در سپاه روم شرقی ایجاد نمود. به دنبال شکست خوردن رومیان از دولت عباسی در نبرد انزن، ایرانیان سپاه بیزانس ضد تئوفیلوس امپراتور بیزانس شورش کردند و نصر را به پادشاهی برگزیدند. با توجه به اینکه خود نصر با شورش و پادشاه شدن مخالف بود، پس از شکست شورشیان، نصر و سپاهیان ایرانی بخشوده شدند، اما واحد ایرانیان را به دسته های ۲۰۰۰ نفری تقسیم کرده بین واحدهای رومی پخش نمودند تا نتواند اثر سیاسی داشته باشند. تئوفیلوس هنگام مرگ دستور داد تا تئوفوبوس ( نصر ) را بکشند تا برای پادشاه آینده ( میخائیل سوم که پسرش بود ) مشکلی ایجاد نکند. نصر در سال ۸۴۲ میلادی به قتل رسید.
... [مشاهده متن کامل]
بنا به نظر آدونتز ممکن است که صورت واقعی نام نصر، نرسه یا نرسی بوده و نام او در عربی نَصر یا نُصیر شده. در تاریخ طبری در فصل حوادث سنه ۲۲۳، نام این سردار را بارسیس می نویسد، و چون صورت عربی شده نرسه در عربی نارسیس است، امکان دارد هنگام نوشتن، سهواً نارسیس را به صورت بارسیس نوشته باشند.
شورش خرمدینان از نظر مکانی و زمانی تنها منحصر به آذربایجان و بابک خرمدین نبود. بدنبال مرگ مأمون در ۲۱۸ قمری ( ۸۳۳ میلادی ) ، خرّمیان در قسمت های دیگر ایران بجز آذربایجان یعنی در اصفهان و ری و ماسبذان ( پشتکوه ) و مهرجان کذک ( لرستان ) سر برآوردند و شاید این امر به تشویق و تحریک بابک بوده است. شورش خرّمیان در این قسمت از ایران پس جنگ خونینی که در همدان میان ایشان و سردار معتصم به نام اسحاق بن ابراهیم بن مُصْعَب درگرفت به شکست خرّمیان و کشتار عظیم ایشان منجر شد. طبری ادعا نموده که اسحاق بن ابراهیم غیر از زن و کودکان و فقط از مردان، نزدیک به یک صد هزار نفر را از دم تیغ گذرانده است. بدنبال این نبرد، نصر، فرمانده شورشیان خرمی همراه با ۱۴۰۰۰ نفر از سربازان که یا کرد بودند یا از دیگر ایرانیان به کوهستان های ارمنستان گریخت و وارد قلمروی بیزانس شد.
منابع یونانی ادعا کرده اند که نصر از شاهزادگان ایرانی بوده است. نصر پس از اینکه مسیحی شد، نام یونانی تئوفوبوس - به معنی خداترس - را انتخاب کرد و امپراتور بیزانس او را به عنوان یکی از اشراف رومی ( پاتریسین ) برگزید و خواهر زنش ( و یا خواهر خودش ) را به همسری او درآورد. منابع یونانی به صورت مبهم ادعا می کنند که رزم آوران همراه تئوفوبوس هم مسیحی شدند و فرمانی از سوی امپراتور صادر شد که خرمیان می توانند با زنان محلی ازدواج کنند. گرچه فرزندان ایشان براستی مسیحی شدند اما گمان می رود که مسیحی شدن ایشان ظاهری بوده.
... [مشاهده متن کامل]
بنا به نظر آدونتز ممکن است که صورت واقعی نام نصر، نرسه یا نرسی بوده و نام او در عربی نَصر یا نُصیر شده. در تاریخ طبری در فصل حوادث سنه ۲۲۳، نام این سردار را بارسیس می نویسد، و چون صورت عربی شده نرسه در عربی نارسیس است، امکان دارد هنگام نوشتن، سهواً نارسیس را به صورت بارسیس نوشته باشند.
شورش خرمدینان از نظر مکانی و زمانی تنها منحصر به آذربایجان و بابک خرمدین نبود. بدنبال مرگ مأمون در ۲۱۸ قمری ( ۸۳۳ میلادی ) ، خرّمیان در قسمت های دیگر ایران بجز آذربایجان یعنی در اصفهان و ری و ماسبذان ( پشتکوه ) و مهرجان کذک ( لرستان ) سر برآوردند و شاید این امر به تشویق و تحریک بابک بوده است. شورش خرّمیان در این قسمت از ایران پس جنگ خونینی که در همدان میان ایشان و سردار معتصم به نام اسحاق بن ابراهیم بن مُصْعَب درگرفت به شکست خرّمیان و کشتار عظیم ایشان منجر شد. طبری ادعا نموده که اسحاق بن ابراهیم غیر از زن و کودکان و فقط از مردان، نزدیک به یک صد هزار نفر را از دم تیغ گذرانده است. بدنبال این نبرد، نصر، فرمانده شورشیان خرمی همراه با ۱۴۰۰۰ نفر از سربازان که یا کرد بودند یا از دیگر ایرانیان به کوهستان های ارمنستان گریخت و وارد قلمروی بیزانس شد.
منابع یونانی ادعا کرده اند که نصر از شاهزادگان ایرانی بوده است. نصر پس از اینکه مسیحی شد، نام یونانی تئوفوبوس - به معنی خداترس - را انتخاب کرد و امپراتور بیزانس او را به عنوان یکی از اشراف رومی ( پاتریسین ) برگزید و خواهر زنش ( و یا خواهر خودش ) را به همسری او درآورد. منابع یونانی به صورت مبهم ادعا می کنند که رزم آوران همراه تئوفوبوس هم مسیحی شدند و فرمانی از سوی امپراتور صادر شد که خرمیان می توانند با زنان محلی ازدواج کنند. گرچه فرزندان ایشان براستی مسیحی شدند اما گمان می رود که مسیحی شدن ایشان ظاهری بوده.
