تئودور دی کوروین شیمانوفسکی ( Theodore de Korwin Szymanowski ) ( 4 ژوئیه ۱۸۴۶ – ۲۰ سپتامبر ۱۹۰۱ ) ، یک اشراف زاده لهستانی و مالک زمین نجیب زاده، نظریه پرداز اقتصادی و سیاسی بود که به فرانسوی می نوشت. او در سال ۱۸۸۵ میلادی یک طرح بسیار اصیل اقتصادی را برای اروپای اولیه یک پارچه و برای اضمحلال برده داری آفریقایی ها نوشت. او یک شاعر لهستانی نیز بود.
... [مشاهده متن کامل]
او در یک خانواده نجیب برجسته و بانفوذ لهستانی، پیرو کاتولیک رومی متولد شد و یگانه پسر افسر ناپلئونی و کارمند بانک، فیلیکس شیمانوفسکی و خانمش ماریا لوبینسکا، نوه های وزیر عدلیه، فیلیکس لوبینسکی بود که زنده ماند. کمپوزر کارول سزیمونسکی از اقارب جوان تر او بود. وی همراه با پسر مامایش، برنارد لوبینسکی، در وارساو و در ملک خانوادگی در مازوویا در لهستان اشغال شده توسط روسیه بزرگ شد. از سال ۱۸۵۸ تئودور در فرانسه در کالج سنت کلمنت در متز که توسط ژزوئتها اداره می شد، تحصیل کرد. او به هدف سهم گرفتن در قیام سال ۱۸۶۳ از مدرسه فرار کرد اما بر اساس آنچه در سال ۱۸۶۳ میلادی توسط یکی از خویشاوندانش، اسقف کونستاتی ایرنیوسز لوبینسکی در یک نامه به توماسز ونتورت لوبینسکی ثبت شده است، تئودور ۱۶ ساله در کراکاو در ولایت گالیسیا که توسط هبسبورگ اداره می شد، دستگیر شد. هیچ شواهدی وجود نداشت که او را در حال جنگ نشان دهد؛ لذا او دوباره به مدرسه راهی شد تا تحصیلاتش را تکمیل کند. در سال ۱۸۶۴ میلادی او شاهد پایان نظام رعیتی در لهستان بود که به عنوان یک انتقام سریع توسط مقامات تزاری بر علیه نجبای شورشگر لهستانی تلقی می شد. این یک تغییر عمیق اجتماعی بود که بعدها از آن در نوشته های اصلی نظری اش استفاده کرد.
بدتر شدن سلامت پدر پیرش و رکود ثروت خانواده اش احتمالاً فرصت او برای ادامه تحصیلات رسمی را کاهش داد. در سال ۱۸۶۷ میلادی، تئودور ۲۰ ساله ملک خانوادگی را به ارث برد. او به جامعه معرفی شد تا یک همتای مناسب بی آبد. زمانی که او ۲۷ سال سن داشت، در جریان یک جشن سال نو به ژولیا بوزینیک ژیلویکا، از تبار اشراف روتنی که سرپرست قانونی او فیلیکس سوبانسکی، پسر عموی مادر تئودور بود، معرفی شد. ازدواج آن ها در سال ۱۸۷۴ میلادی صورت گرفت و مهریه مؤقتاً خزانه تخلیه شده شیمانوفسکی را تقویت کرد. این زوج صاحب هفت پسر شدند که یکی آن در نوزادی از دنیا رفت و یک دختر داشتند. به دلیل جو اقتصادی یا هم سوء مدیریت تا سال ۱۸۸۵ میلادی این خانواده مجبور شدند، خانه و معاش با قدمت ۱۳۰ سال شان را ترک کنند. گفته می شود که ملک آن ها ممکن است به دلیل فعالیت های سیاسی تئودور از سوی مقامات مصادره شده باشد، هرچند شواهد برای این کار تا حال تأیید نشده است. او هنگام افاده نظریات بحث برانگیز به فرانسوی و چاپ نمودن آن در پاریس محتاط بود تا به دست تزار نرسد. در واقع، خانواده او به غرب اوکراین تبعید شدند، جاییکه آن ها تا پایان زندگی تئودور در شرایط سختی زندگی کردند.
... [مشاهده متن کامل]
او در یک خانواده نجیب برجسته و بانفوذ لهستانی، پیرو کاتولیک رومی متولد شد و یگانه پسر افسر ناپلئونی و کارمند بانک، فیلیکس شیمانوفسکی و خانمش ماریا لوبینسکا، نوه های وزیر عدلیه، فیلیکس لوبینسکی بود که زنده ماند. کمپوزر کارول سزیمونسکی از اقارب جوان تر او بود. وی همراه با پسر مامایش، برنارد لوبینسکی، در وارساو و در ملک خانوادگی در مازوویا در لهستان اشغال شده توسط روسیه بزرگ شد. از سال ۱۸۵۸ تئودور در فرانسه در کالج سنت کلمنت در متز که توسط ژزوئتها اداره می شد، تحصیل کرد. او به هدف سهم گرفتن در قیام سال ۱۸۶۳ از مدرسه فرار کرد اما بر اساس آنچه در سال ۱۸۶۳ میلادی توسط یکی از خویشاوندانش، اسقف کونستاتی ایرنیوسز لوبینسکی در یک نامه به توماسز ونتورت لوبینسکی ثبت شده است، تئودور ۱۶ ساله در کراکاو در ولایت گالیسیا که توسط هبسبورگ اداره می شد، دستگیر شد. هیچ شواهدی وجود نداشت که او را در حال جنگ نشان دهد؛ لذا او دوباره به مدرسه راهی شد تا تحصیلاتش را تکمیل کند. در سال ۱۸۶۴ میلادی او شاهد پایان نظام رعیتی در لهستان بود که به عنوان یک انتقام سریع توسط مقامات تزاری بر علیه نجبای شورشگر لهستانی تلقی می شد. این یک تغییر عمیق اجتماعی بود که بعدها از آن در نوشته های اصلی نظری اش استفاده کرد.
بدتر شدن سلامت پدر پیرش و رکود ثروت خانواده اش احتمالاً فرصت او برای ادامه تحصیلات رسمی را کاهش داد. در سال ۱۸۶۷ میلادی، تئودور ۲۰ ساله ملک خانوادگی را به ارث برد. او به جامعه معرفی شد تا یک همتای مناسب بی آبد. زمانی که او ۲۷ سال سن داشت، در جریان یک جشن سال نو به ژولیا بوزینیک ژیلویکا، از تبار اشراف روتنی که سرپرست قانونی او فیلیکس سوبانسکی، پسر عموی مادر تئودور بود، معرفی شد. ازدواج آن ها در سال ۱۸۷۴ میلادی صورت گرفت و مهریه مؤقتاً خزانه تخلیه شده شیمانوفسکی را تقویت کرد. این زوج صاحب هفت پسر شدند که یکی آن در نوزادی از دنیا رفت و یک دختر داشتند. به دلیل جو اقتصادی یا هم سوء مدیریت تا سال ۱۸۸۵ میلادی این خانواده مجبور شدند، خانه و معاش با قدمت ۱۳۰ سال شان را ترک کنند. گفته می شود که ملک آن ها ممکن است به دلیل فعالیت های سیاسی تئودور از سوی مقامات مصادره شده باشد، هرچند شواهد برای این کار تا حال تأیید نشده است. او هنگام افاده نظریات بحث برانگیز به فرانسوی و چاپ نمودن آن در پاریس محتاط بود تا به دست تزار نرسد. در واقع، خانواده او به غرب اوکراین تبعید شدند، جاییکه آن ها تا پایان زندگی تئودور در شرایط سختی زندگی کردند.
