تئاتر در اموزش

تئاتر در آموزش. تئاتر در آموزش ( TIE ) از سال ۱۹۶۵ در انگلیس آغاز شد و تاکنون ادامه دارد. مونیکا پرندرگست و جولیانا ساکستون از TIE به عنوان «یکی از دو ریشه تاریخی عملکرد تئاتر کاربردی» نام بردند. TIE معمولاً شامل یک شرکت تئاتر است که در یک محیط آموزشی ( به عنوان مثال یک مدرسه ) برای جوانان اجرا می شود و شامل لحظات تعاملی و نمایشی است. [ ۱]
ایده اجرای کودک محور با تأثیر بالا برای مخاطبان مدرسه ای که به طور خاص هدف قرار گرفته بودند، به شکل فراگیری محبوبیت یافت. به دلیل تعداد کم مخاطبان، دانش آموزان می توانند از طریق کار در نقش و از طریق بحث و مشاغل تشویق شوند. آزمایش دانش آموزان را می توان با استفاده از منابع و آموزش یا حمایت از دانش آموزان توسط معلمان پشتیبانی کرد. [ ۲]
TIE می تواند انواع مختلفی از خروجی های نهایی را خلق کند:[ ۲]
• خروجی با پشتیبانی از منابع می تواند به منظور تحریک واکنش و مشارکت مخاطبان کوچک خود، از طریق بازی در نقش و مباحثه طراحی شود.
• با هدف گیری مشخص یک منطقه برای یک گروه سنی خاص در برنامه درسی آموزش شخصی، اجتماعی و بهداشتی یک مدرسه.
• محصول نهایی می تواند برای مخاطبان جوان براساس داستان سنتی باشد و در صورت تمایل، طیفی از فعالیت های بعد از آن را امکان پذیر سازد.
• پیوند داستان با فعالیت های مناسب برای کودکان بسیار خردسال، می تواند فرصت هایی را برای مشارکت فراهم کند.
• برای گروه سنی بزرگسالان ممکن است برخی فعالیت های اضافی «نمایشی»، به عنوان مثال یادگیری مهارت های والدین یا آماده شدن برای کار اضافه شود.
• باید به طور معنی داری سازماندهی شود.
اینها برخی از مزایای TIE هستند[ ۳] [ ۴]
• اعتماد به نفس: دانش آموز با اجرا در مقابل مخاطب اعتماد به نفس لازم برای تکیه بر ایده ها و توانایی های خود را پیدا می کند. این امر در زندگی، شغل و مدرسه وی تأثیر خواهد داشت.
• تخیل: خارج از چارچوب فکر کردن، و تفسیر مطالب آشنا به روش های جدید. به گفته آلبرت انیشتین، «تخیل مهمتر از دانش است. »
• همدلی: ایفای نقش در موقعیت های مختلف، دوره های زمانی و فرهنگ های مختلف موجب همدلی نسبت به احساسات و دیدگاه های دیگران می شود.
• همکاری: این کار ایده ها و توانایی های جدید شرکت کنندگان خود را با هم ترکیب می کند. این یادگیری مشترک شامل بحث و گفتگو، تبادل، مذاکره، تمرین و اجرا است.
• تمرکز: اجرای نمایش باعث ایجاد تمرکز مداوم در ذهن، بدن و صدا می شود که به زندگی و موضوعات مدرسه نیز کمک می کند.
• مهارت های ارتباطی: در یک نمایش، دانش آموز بیان کلامی و غیرکلامی افکار خود را افزایش می دهد. همچنین باعث بهبود صدا، بیان کلمات و تسلط به زبان می شود.
• خروجی عاطفی: در نمایش دانش آموز مجاز است طیف وسیعی از احساسات را ابراز کند. غم، پرخاشگری و تنش در یک محیط کنترل شده و ایمن آزاد می شود و باعث کاهش رفتارهای ضد اجتماعی می شود.
• آرامش: فعالیت های تئاتر با از بین بردن فشارهای روحی، جسمی و عاطفی، استرس را کاهش می دهد.
• آمادگی جسمانی: حرکت در نمایش، تعادل بدن، هماهنگی، انعطاف پذیری و کنترل را بهبود می بخشد.