بیگی

/beygi/

لغت نامه دهخدا

بیگی. [ ب َ / ب ِ ] ( حامص مرکب ) مأخوذ از بیک یا بیگ ترکی. بیکی. لقب گونه ای است که در آخر اسم مردان درآید: دریابیگی. طوی بیگی. دیوان بیگی.ایل بیگی. قوربیگی. چوپان بیگی. قلعه بیگی. بیگلربیگی.( یادداشت مؤلف ). و رجوع به بیگ و بیگلربیگی شود.

فرهنگ فارسی

ماخوذ از بیک یا بیگ ترکی . بیکی لقب گونه ایست که در آخر اسم مردان در آید دریا بیگی . طوی بیگی . دیوان بیگی . ایل بیگی . قور بیگی . چوپان بیگی

واژه نامه بختیاریکا

( بیگی * ) دانگی؛ وقتی بخواهند برای مصرف یا هر قصد دیگری گاوی را بکشند معمولا آن را معادل 8 بزغاله می سنجند وهرکس با دادن بزغاله ای به صاحب گاو از یک هشتم گوشت گاو بهره مند می شود این عمل را بیگی می گویند.

پیشنهاد کاربران

ما داتلی بیگی هستیم از سمت ارومیه در دوران قاجار کوچانده شدیم بعنوان نیروی نظامی برای حفظ تمامیت عرضی ایران در برابر دشمنان که سکونت گاهمون فارس و اصفهان بوده وگفته شده از صاحبان قدرت و بزرگ مرد بوده
بیگی قزوین رو گاییدم
بیگی بیشتر به عنوان پسوند فامیل استفاده می شده مثل حسن بیگی - اسد بیگی وحالا به تنهایی هم به عنوان فامیل استفاده میشه .
الان معنی فامیلی من میشه گدای بزرگ
یعنی
انگلیس بزرگ
بیگ یعنی
انگلیش یعنی انگلیس
بیگی هایی که پسوند و پیشوند نداره فامیلی شون ترک نیستن. مثل خودم که شیرازیم و یکی دیگه می شناختم که کرد بود.
ایلی بوده بنام بیگی که بزرگ آنان خانومی بنام بیگم خاتون
یعنی بزرگ و استوار
بیگی یعنی بزرگ خاندان ترک
با سلام وخسته نباشید. بیگ بیشتر لقب اشخاص بزرگ بوده وبیشتر خان ها این لقب را داشتند. بعنوان مثال اجداد من از بختیاریهای شیراز بودند

بپرس