بیگه خیز. [ گ َه ْ ] ( نف مرکب ) که پیش بامداد برخیزد. سحرخیز. که نه بوقت برخیزد. که نه بگاه سر از خواب بردارد : اهل دعوی را مسلم باد جنات النعیم رطل می باید دمادم مست بیگه خیز را.
سنائی.
فرهنگ فارسی
که پیش بامداد برخیزد . سحرخیز . که نه بوقت برخیزد . که نه بگاه سر از خواب بردارد .
